تَلِّ زَعْتَر يكي از اردوگاه‏هاي فلسطيني بود كه در كنار بيروت قرار داشت و در ميان جمعيت 30 هزار نفري آن نيروهاي رزمي فراواني بودند. در جريان جنگ داخلي لبنان، اين منطقه در ميانه تهاجمات و درگيري‏ها قرار داشت، اما پس از خروج نيروهاي سوريه در 23 ژوئن 1976م از لبنان، نيروهاي فالانْژْ به اين اردوگاه حمله كردند. در اين حمله، توپخانه سنگين فالانْژْها، هر دقيقه به طور متوسط سه گلوله توپ به سوي تل زعتر شليك مي‏كرد. تانك‏ها و زره‏پوش‏هاي آن‏ها نيز به اين محاصره شدت بخشيدند. نيروهاي فالانژ در تهاجم خود از موشك‏هاي زمين به زمين ساخت اسرائيل بهره مي‏گرفتند. اين تهاجمْ اردوگاه‏هاي ديگر فلسطيني را نيز در بر مي‏گرفت اما محور عمليات نيروهاي فالانژ، اردوگاه تل زعتر بود. در جريان اين محاصره، آب شهر قطع شد، مواد غذايي كم‏ياب گرديد و هر جنبنده‏اي در سطح شهر توسط تيراندازان فالانژ كه از بيرون به شهر مسلط بودند مورد هدف قرار مي‏گرفت. در روزهاي پاياني، تنها 500 فلسطيني ديگر در اين اردوگاه باقي مانده بودند. سرانجام پس از آن‏كه اين شهر حدود 70 بارمورد تهاجم قرار گرفت، در 12 اوت 1976 بعد از بيش از 50 روز مقاومت، سقوط كرد. شب اين حادثه نيروهاي فلسطيني با يك هجومْ حلقه محاصره را شكافته و موفق به خروج از اردوگاه شده و پس از 4 روز پياده روي و برجاي گذاشتن 300 كشته به بيروت رسيدند. در روز 13 اوت همان سال، نيروهاي فالانژ به شهر بي‏دفاع تلّ‏زعتر حمله كرده و به قتل‏عام فلسطينيان دست زدند. اين فجايع و دامنه آن، به قدري گسترده بود كه به اعتراض مجامع بين‏المللي انجاميد و فالانژها را مجبور كرد كه به كشتار فلسطينيان خاتمه دهند.