ناپلئون بُناپارت، امپراتور نام‏آور فرانسه در پانزدهم اوت 1769م در جزيره كُرْسْ در جنوب ايتاليا واقع در درياي مديترانه به دنيا آمد. وي در كودكي راهي فرانسه شد و پس از ورود به مدرسه نظام، در خدمت حكومت هيأت مديره انقلاب كبير فرانسه درآمد. ناپلئون در جريان سركوبي قيام اكتبر سال 1795م پاريس به قدري به سردمداران حكومت خوش خدمتي كرد كه به فرماندهي نيروهاي فرانسه در ايتاليا منصوب گرديد. وي در سال‏هاي بعد با پيروزي‏هاي پياپي در برابر دشمنان رژيم جديد و توسعه قلمرو حكومت فرانسه، محبوبيت زيادي در ميان مردم فرانسه به دست آورد كه اين امر زمينه‏ساز به دست گرفتن مقام كنسول اولي فرانسه توسط بُناپارت را فراهم نمود. در اين دوران، ناپلئون هم‏زمان با فتوحات نظامي خود، قانون اساسي جديدي براي فرانسه تدوين كرد و حقوق مدني و مقررات قضايى را كه تامين آزادي‏هاي اساسي را تضمين مي‏كرد، به اجرا گذاشت. با انجام اين اصلاحات، ناپلئون مي‏توانست خود را وارث و دنبال كننده هدف‏هاي انقلاب فرانسه و يا به قول طرفدارانش، ناجي انقلاب بخواند. ولي واقعيت امر اين است كه وي از همان روز اول، در فكر به دست گرفتن قدرت مطلقه بود. او پس از چندي خود را كنسول مادام العمر فرانسه خواند و در سال 1804م تصميم گرفت تا در قالب عنوان امپراتور فرانسه، رژيم سلطنتي موروثي را به فرانسه باز گردانَد. از اين رو در دوم دسامبر آن سال تاج‏گذاري كرد و دوران ده ساله امپراتوري خود را با فتوحات پي‏درپي و گسترش قلمرو امپراتوري خود در سراسر اروپا آغاز نمود. اما حمله ناپلئون به روسيه در سال 1812م پايان اين فتوحات بود. با شكست او در اين لشكركشي، برخي كشورهاي اروپايى از جمله انگلستان، روسيه، پروس، اتريش و سوئد كه از قدرت گرفتن روزافزون ناپلئون واهمه داشتند، با تشكيل اتحادي عليه وي، امپراتوري ناپلئون را به اضمحلال كشانده و او را در بيستم آوريل 1814م به جزيره اِلْبْ در درياي مديترانه تبعيد كردند. با اين حال ده ماه بعد، ناپلئون بار ديگر با تدارك مقدماتي به فرانسه بازگشت و حكومت را در دست گرفت. ولي حكومت دوم ناپلئون نيز بيش از يك‏صد روز به طول نينجاميد و اتحاد جديدي عليه او به سرعت ايجاد گرديد. با شكست دوباره بُناپارت از نيروهاي انگليس، پروس و بلژيك در نبرد واترلو، زندگي سياسي وي نيز پايان يافت و اين بار به جزيره دور افتاده سِنْتْ‏هِلنْ در اقيانوس اطلس تبعيد شد. ناپلئون بُناپارت از سال 1815 تا 1821م به مدت شش سال در اين جزيره به سر برد تا اينكه در پنجم مه 1821م در 52 سالگي درگذشت.