حمله نيروهای شوروی و انگليس به ايران در جريان جنگ جهاني دوم (1941م)
پس از امضاي قرارداد دوستي و اتحاد بين انگليس و شوروي در 13 ژوئيه 1941م و به دنبال ارسال تجهيزات نظامي امريكا براي شوروي، جهت مقابله با تهاجم نيروهاي آلمان نازي، اين وسايل و تجهيزات در ابتدا از طريق يكي از بنادر اروپايى به شوروي ارسال ميشد، اما در روز 25 اوت 1941م، نيروهاي شوروي و انگليس به بهانه انجام فعاليتهاي جاسوسي آلمانيها در ايران و تهديد امنيت اين دو كشور از ناحيه ايران، خاك ايران را از شمال و جنوب مورد هجوم خود قرار دادند. انگليس و شوروي كه از اوايل تابستان 1941م براي اشغال ايران با هم تباني كرده بودند نخست به يك رشته تبليغات راديويى درباره فعاليت جاسوسي آلمانيها در ايران دست زدند و سپس طي يادداشت مشتركي از ايران خواستند كه كليه اتباع آلماني را از ايران اخراج كند. دولت ايران اولتيماتوم شوروي و انگليس درباره اخراج اتباع آلماني از ايران، را مغاير استقلال خود تلقي كرده و از قبول آن خودداري نمود. اما شوروي و انگلستان كه همزمان با ارسال اين يادداشت، به تدارك عمليات نظامي عليه ايران پرداخته بودند، پاسخ ايران را قانع كننده ندانستند و سحرگاه روز 25 اوت 1941م (3 شهريور 1320ش) از شمال و جنوب به ايران حملهور شدند. از اين زمان، قسمت عمده اسلحه و مهمات مورد نياز شوروي از اين طريق به آن كشور ارسال ميگرديد تا در برابر يورش آلمان مقاومت كند. در واقع، استفاده از جادهها و راهآهن ايران براي ارسال اسلحه و تجهيزات نظامي و آذوقه و خوارو بار به شوروي، يكي از دلايل عمده اشغال ايران از طرف نيروهاي شوروي و انگليس بود. اين نيروهاي متجاوز، با تحميل شرايط سنگين خود به ايران، فقر و قحطي را براي ملت ايران به ارمغان آوردند و حضور نظامي خود را بيش از چهار سال در ايران ادامه دادند.
تازه های تقویم
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}