رِينولد الين نيكِلْسون، خاورشناس و اديب مشهور انگليسي در نوزدهم اوت 1868م در اين كشور به دنيا آمد. از آنجايى كه پدر رِينولد استاد طب و تاريخ طبيعي و پدربزرگش از زبان‏شناسان زمان بودند، نيكلسون هم از دوران جواني به تحصيل دانش روي آورد و در دوران دانشگاه، زبان و ادبيات يوناني، لاتيني و شرقي را فرا گرفت. نيكلسون در طي سال‏هاي بعد به فراگيري زبان‏هاي هندي، عربي و فارسي پرداخت و نخستين اثر خود را درباره منتخبي از اشعار ديوان شمس تبريزي انتشار داد. او از آن پس در دانشگاه كمبريج انگلستان به تدريس زبان فارسي مشغول شد و 25 سال به اين كار پرداخت. بي‏شك بزرگ‏ترين كار نيكلسون كه بيش از 20 سال براي آن زمان صرف نمود، ترجمه، شرح و چاپ مثنوي معنويِ مولوي است كه آن را در هشت جلد منتشر كرد. هم‏چنين تاليفات متعدد ديگري از نيكلسون به جاي مانده كه تاريخ ادبيات عرب، مفهوم شخصيت در تصوّف، تحقيقات درباره شعر اسلامي به انگليسي و عرفاي اسلامي از آن جمله‏اند. نيكلسون از بزرگ‏ترين دانشمندان متبحر در تصوف و عرفان اسلامي به شمار مي‏رود و از طرفي، در رديف خاورشناسان و مستشرقين دقيق و عميق جاي دارد. قول او همه جا معتبر است و اكثر آثار وي در همين رشته مي‏باشد. نيكلسون از آغاز جواني تا پايان عمر به مدت نزديك به نيم قرن به بحث و تحقيق درباره عرفان و تصوف پرداخت و در اين زمينه به استادي رسيد. كارهاي علمي و ادبي نيكلسون نه تنها از لحاظ كميت و تعداد زيادِ آن، قابل ملاحظه است، بلكه چگونگي و كيفيت آنها نيز نشان دهنده احاطه علمي و تتبّعات فراوان و دقت بسيار وي مي‏باشد. عملكرد نيكلسون به عنوان يك استاد برجسته و داراي خصائص اخلاقي، باعث شده بود تا از ديد بزرگان فرهنگ و ادب غرب، به عنوان انساني صاحبِ كمال و فضل و دانش و در عين حال داراي تواضع و فروتني به حساب آيد. نيكلسونْ قرنِ دوازدهم و سيزدهم ميلادي را به مناسبت سرودن اشعار عرفاني توسط شاعران ايراني نظير سنايي غزنوي، عطار نيشابوري و جلال الدين مولوي، عصر طلايي عرفان اسلامي خوانده و سنايي را كه پير اين گروه بوده، پدر شعر مذهبي، فلسفي و عرفاني ايران شمرده است. رِينولد نيكلسون سرانجام در 27 اوت 1945م در 77 سالگي در كمبريج درگذشت.