در اول سپتامبر سال 1969م سرهنگ معمّر قذافي و گروهي از افسران ارتش ليبي، طي كودتايى ملك ادريس سنوسي، پادشاه 79 ساله ليبي را كه در تركيه مشغول معالجه بود از سلطنت خلع نمودند و در ليبي، جمهوري سوسياليستي اعلام كردند. قذافي كه رهبري كودتا را بر عهده داشت، در نخستين اقدام، پارلمان را منحل نمود و بانك‏هاي خارجي در ليبي را، ملي اعلام كرد. او بر خلاف ادريس كه روش مماشات با اسرائيل را در پيش گرفته بود، با شعارهاي تندِ ضد اسرائيل‏ي، قدرت را به دست گرفت. قذافي در مدت بيش از 35 سال حكومت بلامنازع خود بر ليبي (تا سال 2005م) از خط مشي ثابتي پيروي نكرده و بارها با كشورهاي همسايه خود، مصر، تونس و الجزاير متحد شده و بعداً رودرروي آن‏ها قرار گرفته است. در مجموع، سياست خارجي معمّر قذّافي، در ابتداي كار، ضدغربي و ضد امريكايى بود، به همين دليل، كشور ليبي چندين بار مورد تهاجم مستقيم نظامي امريكا قرار گرفت. ليبي در سال 1992م متهم شد كه در ماجراي سرنگون شدن يك هواپيماي مسافربري امريكا در لاكربي اسكاتلند دخالت داشته است. به دنبال اين مسئله دو نفر از مأموران دولت ليبي براي بازجويى و محاكمه به همين اتهام به امريكا فراخوانده شدند. اما ليبي از تحويل مأموران خود به دولت امريكا خودداري نمود و شوراي امنيت نيز تحت فشارهاي سياسي ايالات متحده، تحريم‏هاي اقتصادي شديدي عليه ليبي وضع كرد. در اين حال باز هم سياست‏هاي متفاوت قذافي آشكار شد و اين بار، وي با تحويل دو متهم تبعه ليبي، به دادگاه بين‏المللي، حاضر به پرداخت صدها ميليون دلار غرامت به بازماندگان حادثه سقوط هواپيما گرديد. هم‏چنين قذافي كه طي سال‏هاي حكومتِ خود، سياست ضدامريكايي را در پيش گرفته بود، با چرخش 180 درجه‏اي از مواضع خود، ضمن دعوت از نخست وزير انگلستان به ليبي، خود نيز پس از پانزده سال، در سال 2004م به اروپا سفر كرد و با در اختيار قرار دادن اسرار مربوط به تسليحات هسته‏اي، درهاي كشورش را به روي غرب گشود.