در سال 1959م(1338 ه ش) سفینه اتحاد شوروی به نام (لونیک 2) مشخص نمود که ماه عملا فاقد میدان مغناطیسی عمومی مانند زمین است . ولی مناطقی در سطح ماه وجود دارد که اثراتی از چنین میدان هایی در آن یافت می شود . مثلا فضانوردان آپلو 160 در آزمایشات و پژوهش های خود در منطقه ای بنام NORTHRAGCRANTER که ترجمه فارسی آن دهانه یا قیف پرتو شمال است چنین میدانی را تشخیص دادند که یک میدان مغناطیسی محلی ضعیف نیز در نقطه ای از قسمت پشتی ماه ، نزدیک یک فرورفتگی عمیق به نام وان دگراف VANDE GRAAF وجود دارد. با این وجود سنگ های ماه نشان می دهد که ماه حدود سه میلیارد سال پیش دارای یک میدان مغناطیسی عمومی بوده که اکنون از بین رفته است .