جوسيا رويْسْ، فيلسوف امريكايى در بيستم نوامبر 1855م در كاليفرنياي امريكا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود در فلسفه، به تدريس مشغول شد و ضمن مطالعات و تحقيقات خود، به بيان افكار خويش پرداخت. او به خدا به عنوان يك ناظر بي‏طرف و تماشاگر دنياي صلح‏آميز يا سراسر جنگ و گناه، معتقد نبود بلكه به نظر او، خدايى واقعيت داشت كه راهنماي هر فرد در الگوي يكپارچه ولي پيچيده حيات است. رويس بر اين باور بود كه زندگي فردي، متعلق به قلمروي برتر و غني‏تر از اين دنياست، قلمروي كه خاص حقيقت است و به چشم انساني قابل رؤيت نيست. رويْسْ اظهار مي‏دارد كه همه ما در اعماق وجودمان احساس مي‏كنيم كه زندگي ما در هماهنگي زندگي ملكوتي، هر يك، جا و مقام بخصوصي دارند. اين هماهنگي در وضع فعليِ شعور وجدان ما وجود ندارد، بلكه در مرتبه‏اي از زندگي كه اكنون براي ما قابل رؤيت نيست، به وجود خواهد آمد. وي در ديدگاه فلسفي خود، ايمان به خوبي خدا را باور داشت و فلسفه خود را براساس يك نوع فلسفه افلاطوني - مذهبي مي‏دانست. رويْسْ انديشه بدبينانه اراده به زندگي در فلسفه آلماني را به انديشه خوش بينانه اراده به ايمان داشتن تبديل كرد. از رويس آثاري برجاي مانده كه جنبه مذهبيِ فلسفه، تصور خدا و جهان و فرد از آن جمله است. جوسيا رويس سرانجام در چهاردهم سپتامبر 1916م در 61 سالگي درگذشت.