منشور سازمان كشورهاي صادر كننده نفت موسوم به اوپك، در ابتدا در چهاردهم سپتامبر 1960م به امضاي پنج كشور ايران، عربستان، عراق، كويت و ونزوئلا رسيد. اين سازمان به منظور مقابله با كمپاني‏هاي بزرگ نفتي غرب به وجود آمد كه انحصار اكتشاف، استخراج و فروش نفت را در سطح جهان در اختيار داشتند و بهاي نفت را بر اساس منافع خود و به زيان توليد كنندگان اين ماده حياتي تعيين مي‏كردند. اگرچه اوپك در ابتدا قدرت چنداني نداشت، اما به تدريج و پس از پيوستن الجزاير، ليبي، نيجريه، قطر، امارات متحده عربي، گابُن، اندونزي و اكوادور به اين سازمان، قدرت بيشتري يافت. لذا در بحران نفتي سال 1973 كه بر اثر جنگ مصر و رژيم صهيونيستي و تحريم نفتي غرب توسط اعراب پديد آمد، قيمت نفتِ اوپك تا سه برابر افزايش يافت. نقش اوپك در بازار جهانيِ نفت و تعيين بهايِ اين ماده حياتي از دهه هفتاد به بعد، فراز و نشيب‏هاي بسياري داشته است. در سال‏هاي اخير، علي‏رغم خروج اكوادور و گابن از اوپك و كاهش سهم اين سازمان در توليد جهاني نفت، اوپك همچنان نقش تعيين كننده خود را در برقراري ثبات دربازار جهاني نفت حفظ كرده است.