فرانسوا دوسالينْياك دولاموت فِنِلون، خطيب و نويسنده برجسته فرانسوي در 6 اوت1651م به دنيا آمد. از كودكي، برايش تحصيل در رشته‏هاي علوم الهي در نظر گرفته شد و پس از پايان اين تحصيلات، در 24 سالگي به سِلك كشيشان درآمد. فنلون سه سال بعد به رياست مدرسه كاتوليك‏هاي جديد در پاريس رسيد و در اين مقامْ وظيفه خود را با چنان درايت، ملايمت و نزاكتي انجام داد كه در جامعه به صورت شخصيتي ممتاز معرفي گشت. او در همين دوره رساله‏اي در تربيت دختران انتشار داد كه در آن، اصول بسيار جديد تربيتي با واقع بيني عرضه شده بود. اين رساله سودمندترين اثر درباره تعليم و تربيت است كه از قرن هفدهم ميلادي باقي مانده و الهام‏بخشِ متفكرانِ پس از فنلون نيز قرار گرفته است. وي پس از چندي با شركت در بحث‏هاي فلسفه، در اصول منطق نيز تسلط زيادي يافت و در عين حال به مطالعه راه‏هايى پرداخت كه فن خطابه را موثرتر و قانع‏كننده‏تر سازد. فنلون در مجالس وعظ و خطابه، سخنراني‏هاي بسيارجالب توجه ايراد مي‏كرد و در مقام رياست هيأت‏هاي تبليغي، زمينه را براي بسط مذهب كاتوليك در مناطق مختلف فراهم ساخت. فنلون در سال 1697م كتابي با عنوان توضيح حِكَم قدّيسين را منتشر كرد. وي در اين كتاب، ترك نفس، رياضت و عشق الهي و فناي مطلق را مبناي مذهب خود قرار داده و عشق محض را در درون بشر، بدون انتظار هيچ گونه اجر و پاداش دنيوي و اخروي و توقع پيروزي و سعادت ابدي، اصل اعتقاد مذهبي دانسته بود. كتاب فنلون از جاذبه خارق‏العاده‏اي برخوردار بود اما اثري در مخالفت با مذهب رايج زمان به شمار آمد. از اين رو از جانب كليسا محكوم شد و به تبعيد رفت. وي چند سال بعد كتاب نامه‏ها را كه در آنْ اصول عقايد خود را به قالب مذهب رايج درآورده بود، انتشار داد و آن، شامل ارشادهايى است در طريق زهد و ترك نفس، كه خود اولين كسي بود كه آن را به كار مي‏بست. آن چه در فنلونْ مردم را مجذوب خود مي‏ساخت، بيشترْ شخصيت او بود تا اصول عقايدش. وي شخصيتي حساس داشت و در عين حال جدي، با نزاكت و ادب دوست، ظريفْ طبع، بُردبار و طرفدار هنر و تئاتر بود. در قرن هجدهم از وجود فنلون چهره‏اي افسانه‏اي ساخته شد. شخصيتي انساني كه از نظر مذهب كاتوليك، روحانيِ آزادي خواهي به شمار آمده است. فرانسوا فنلون سرانجام در 7 ژانویه 1715م در 64 سالگي درگذشت.