سرزمين اتريش در طي سال‏هاي متمادي، زيرنظر اسپانيا و امپراتوري روم قرار داشت تا اين‏كه از سال 1700م مردمان اين سرزمين به عنوان يك قدرت در اروپا عرض اندام كردند. در اين ميان نبردهاي پي‏درپي ميان لشكريان اتريش و عثماني به وقوع پيوست و هر از چندي يكي از دو كشور، براي تصاحب سرزمين‏هاي بيشتر عليه ديگري وارد جنگ مي‏شد. در سال‏هاي اوليه قرن هجدهم ميلادي، هنگامي كه اتريش از جانب مرزهاي غربي خود احساس آرامش نمود، قصد تصرف نواحي شرقي را در سر داشت. اين امر باعث نبرد بين نيروهاي اتريش و عثماني گرديد كه در نهايت به عقد قرارداد صلح بلگراد در 21 سپتامبر 1739م انجاميد. به موجب اين قرارداد كه عامل اصلي آن دولت فرانسه بود، بسياري از متصرفات اتريش در شرقْ به عثماني واگذار شد و مرزهاي دو طرف تعيين گرديد. اين عهدنامه تا آغاز قرن بيستم و پايان جنگ جهاني اول پابرجا بود تا اين‏كه پس از جنگ جهاني اول، هر دو امپراتوري اتريش و عثماني فرو پاشيدند.