امين جُميِّل سياست‏مدار لبناني پس از كشته شدن برادرش، بشير جُميِّل، به رياست جمهوري لبنان رسيد و حكومت او در نا امن‏ترين و پر هرج و مرج‏ترين مقطع تاريخ سياسي لبنان آغاز شد. امين در اولين روزهاي حكومتش با كمك و هدايت نيروهاي اشغال‏گر اسرائيل‏ي، كشتار فجيعي عليه فلسطينيان مقيم لبنان در دو اردوگاه صبرا و شتيلا به خونخواهي برادرش انجام داد و سپس نيروهاي امريكايى و اروپايى را به لبنان دعوت كرد. اما اين نيروها نتوانستند در اين كشور دوام بياورند، زيرا يك رشته انفجارهاي عظيم عليه مقرّ تفنگ‏داران امريكايى و فرانسوي و سفارتخانه‏هاي آنان و هم‏چنين انهدام پايگاه صهيونيست‏ها در شهر صور كه با فاصله زماني اندكي از يك‏ديگر صورت گرفت، آنان را ناگزير كرد كه يكي پس از ديگري مفتضحانه از لبنان خارج شوند. خروج دسته جمعي فلسطينيان مسلّح از لبنان در پي فاجعه صبرا و شتيلا نيز از حوادث دوران حكومت امين جُميِّل بود. وي در اواخر تابستان 1984م نيز با انتصاب ميشل عون، رئيس ستاد ارتش لبنان به نخست‏وزيري كشور، در شرايطي كه سليم‏الحُصِ مسلمان، نخست‏وزير قانوني لبنان بود، دور تازه‏اي از كشتار و جنايت عليه مسلمانان توسط مسيحيان ماروني لبنان را دامن زد. دوران رياست جمهوري امين جُميِّل تا سال 1988م به طول انجاميد.