هيپولت آدلْف تِن، منتقد، فيلسوف، اديب و مورخ فرانسوي در 17 مارس 1828م در فرانسه به دنيا آمد و پس از پايان تحصيلات خود، به سمت استاد دانشگاه هنرهاي زيباي پاريس منصوب شد. با انتشار رساله دكتراي تِن، اصول تحقيق و نقد آن، مبناي تاريخ ادبيات جديد فرانسه قرار گرفت. او را به شهرت رساند. تن در فلسفه، بر حسب طبيعت زمان، به علوم تكيه داشت و در نقد ادبي، روان‏شناسي و زيباشناسي نيز شيوه علوم را به كار مي‏برد. بزرگ‏ترين اثر فلسفي تن، در سال 1870م درباب عقل انتشار يافت و نظريات جبر و قدر او را آشكار ساخت. اين كتابْ او را در جمع كساني قرار مي‏دهد كه به تأسيس علم روان‏شناسي به شيوه تحقيقي مذمت كرده‏اند. تن معتقد بود كه انسان محصول توارث يا نژاد، محيط يا مكان و زمان است و او هيچ اثر ادبي و هنري را خارج از اين سه واقعيت نمي‏ديد و نقد خود را بر همين اساس پايه‏گذاري كرد. وي در سال 1878م به عضويت آكادمي فرانسه انتخاب شد و آثار متعددي پديد آورد. آثار تاريخي تن، نظريه ارتباط تاريخ را با زندگي اجتماعي ملل ترويج نمود و نظريات او، اساس مكتب ناتوراليستي يا طبيعت‏گرايىِ اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم قرار گرفت. يكي از آثار او، ريشه‏هاي مملكت در فرانسه معاصر در شش جلد، شامل تحقيقاتي در حدود سه هزار صفحه درباره تاريخ فرانسه در زمان انقلاب و در زمان حكومت سلطنتي است. تن در اين اثر با بررسي بي‏طرفانه انقلاب فرانسه، جامعه فرانسوي را نيز مورد مطالعه قرار داده است. وي پرده نقاشي دقيقي از جامعه نوين پيش چشم گذارده كه باز ريشه‏اش را در جامعه قديم يافته است. در نظر تن، در فرانسه قديم، لذت مورد توجه مردم بوده و در فرانسه جديد، ثروت، ماجراجويى و جنگ. روح قضاوت جامعه كه عنصر اصلي اثر است، هم‏چنين استعداد نويسندگي انكارناپذير تن، موجب شده است كه اين كتاب تحقيقي در رديف آثار مهم آخر قرن نوزدهم قرار گيرد و بر بزرگان ديگري تاثير نهد. فلسفه هنر، كمال مطلوب در هنر و تاريخ ادبيات انگليس از ديگر آثار اوست. هيپولت تن سرانجام در 21 سپتامبر 1893 م در 65 سالگي درگذشت.