شهر پكن در چين يكي از شهرهاي قديمي است كه سابقه آن به بيش از هزار سال قبل از ميلاد مي‏رسد و سابقه پايتختي آن را مي‏توان از سده‏هاي اوليه بعد از ميلاد به حساب آورد. در قرن سيزدهم كه مغول‏ها سرتاسر چين را تصرف كردند و سلسله يوآن را تأسيس نمودند، بخشي از اين منطقه را خانبالق ناميده و به پايتختي برگزيدند اما در زمان سلسله مينگ، مركزيت چين در پكن تثبيت گرديد. اين وضعيت تا اوائل قرن بيستم ادامه داشت و به دنبال اعلام حكومت جمهوري جديد توسط ملي‏گرايان حكومت ملي شهر نان‏كينگ را به پايتختي انتخاب نمودند. بعد از پايان جنگ جهاني دوم و خروج ژاپن از چين، گروه‏هاي معارض داخلي شامل كمونيست‏ها و ملي‏گرايان روياروي يك‏ديگر قرار گرفته و پس از شكست ملي‏گرايان و پناهنده شدن آن‏ها به تايوان، سرزمين گسترده چين به تصرف كمونيست‏ها درآمد و در 27 سپتامبر 1949م در آستانه اعلام حكومت جمهوري خلق چين، شهر پكن به پايتختي برگزيده شد. شهر پر جمعيت و تاريخي پكن كه در شرق چين قرار دارد، از مراكز بزرگ سياسي، اقتصادي و فرهنگي اين كشور محسوب مي‏شود. اين شهر با حدود 11 ميليون نفر جمعيت داراي 2 قسمت است كه بخش مياني آن به نام شهر ممنوعه محل سكونت پادشاهان قديمي و از مراكز جذب توريست‏ها به شمار مي‏رود.