احمدبن بلا، سياست‏مدار معروف الجزايري، در سال 1916 در شهري در نزديك مرز الجزاير با مراكش به دنيا آمد. وي پس از پايان جنگ جهاني دوم به يك سازمان سياسي موسوم به جنبش آزادي‏هاي دموكراتيك پيوست اما بعدها اين سازمان را رها كرد تا خود سازماندهي سياسي نويني را به وجود آورد. بن‏بلا در سال 1950م به زندان افتاد ولي از زندان گريخت و به قاهره رفت. بن بلا در قاهره، يك كميته انقلابي را پايه‏ريزي كرد كه بعدها به جبهه آزادي ملي معروف شد. به دنبال استقلال الجزاير از استعمار فرانسه، احمدبن بلا در بيست و ششم سپتامبر 1962، به عنوان اولين نخست‏وزير اين كشور تازه استقلال يافته رسيد و سپس به رياست جمهوري اين كشور انتخاب شد. بن بلا كه حكومتش را با كودتا عليه بن يوسف بن خلده آغاز كرده بود، سه سال بعد، خود، قرباني كودتاي هواري بومِدِيَن، وزير دفاع دولت خود شد و به مدت شش سال به زندان افتاد. بن بلا كه پس از آزادي از زندان، به دليل فرصت مطالعه و تفكر كافي در ايام حبس گرايش زيادي به اسلام و انقلاب اسلامي ايران داشت، رفته رفته با مقتضيات سياسي جهان غرب همگام شد و نه تنها از آرمان‏هاي انقلاب اسلامي فاصله گرفت، بلكه جبهه نجات اسلامي الجزاير را نيز محكوم نمود و لذا چهره مذهبي خود را از دست داد.