ادوين پاوِل هابِل، اخترشناس برجسته امريكايى در 20 بيستم نوامبر 1889م در ايالت ميسوري به دنيا آمد. وي در ابتدا در رشته حقوق به تحصيل پرداخت اما با مطالعه درباره آسمان و ستارگان، به نجوم و ستاره‏شناسي گراييد و از سال 1914م به مدت سه سال در يك رصدخانه با تلسكوپ به تحقيقات نجومي مشغول بود. هابِل علاقه خاصي به سحابي‏ها داشت. سحابي‏ها توده‏هاي ابري شكلي بودند كه معمولاً در قسمت‏هاي مختلف آسمان ديده مي‏شدند و دانشمندانِ نجوم از ساختمان دروني و نحوه پيدايش آن‏ها بي‏خبر بودند. در عصر هابل، ابعاد كهكشان، دقيقاً تعيين شده بود اما سخن در اين‏جا بود كه آيا وراي ابرهاي توده‏اي و در آن سوي كهكشان هم چيزي وجود دارد يا خير. هابل در سال 1924م، با كمك تلسكوپ به كشف ستارگان درون سحابي نائل آمد و از آن پس، تحقيقات خود را در اين زمينه ادامه داد و ثابت كرد كه پاره‏اي از اين ستارگان، متغيير مي‏باشند. هابل هم‏چنين اين مساله را به اثبات رساند كه سحابي‏هاي ديگري وجود دارند كه مسافتشان از زمين به مراتب بيشتر از مسافت‏هايى است كه تا آن زمان شناخته شده است. هابل بدين نحو، مطالعه در جهان ماوراي كهكشان را بنياد نهاد و نخستين بار وجود اجرام سماوي را كه از آن‏ها به سحابي‏هاي برون كهكشاني تعبير كرد، اعلام داشت. هابل نخستين كسي است كه مداركي در تاييد جهانِ در حال گسترش عرضه كرد و يافته‏هاي خود را به صورت قانون هابل بيان داشت. طبق اين قانون، فواصل بين كهكشان‏ها دائماً در حال زياد شدن است و به عبارت ديگر كيهان در حال گسترش مي‏باشد. قانون هابل درباره همه كهكشان‏هايى است كه هم به اندازه كافي از يك‏ديگر دور هستند و هم نيروي جاذبه در مورد آن‏ها صرف‏نظر كردني باشد، صدق مي‏كند. (قانون هابِل در زماني مطرح شد كه قرآن، كتاب مقدس الهي، در حدود چهارده قرن قبل از آن، به گسترش يافتن آسمان اشاره كرده و فرموده است: "ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آن را وسعت مي‏بخشيم" سوره ذاريات، آيه 47) ادوين پاول هابل سرانجام در 28 سپتامبر 1953م در 64 سالگي درگذشت. سال‏ها بعد از مرگ او و در اوايل دهه 1990م، تلسكوپ فضايي عظيمي به فضا پرتاب گرديد تا به رصد ستارگان بپردازد كه به افتخار اين دانشمند بزرگ، تلسكوپ هابل ناميده شد.