جمال عبدالناصر، سياست‏مدار معروف و رئيس‏جمهور پيشين مصر، در 15 ژانويه 1918م در اسكندريه مصر به دنيا آمد. او در قاهره از آكادمي علوم نظامي فارغ التحصيل شد. وي از سال 1942م افسر ارتش مصر بود و قصد براندازي حكومت سلطنتي ملك فاروق را در سر مي‏پروراند. هدف او از اين تصميم، اقدام براي اصلاحات اجتماعي بود. عبدالناصر پس از شكست اول اعراب در برابر اسرائيل، جنبش افسران آزاد را پي‏ريزي كرد و ژنرال محمد نجيب را به عنوان رهبر اين جنبش برگزيد. در سال 1952م جنبش افسران آزاد در يك كودتا به حكومت فاروق خاتمه داد و پس از بركناري ملك فاروق و پسرش، ژنرال نجيب به قدرت رسيد. اما در سال 1954م ژنرال نجيب، اولين رئيس جمهور مصر، توسط عبدالناصر بركنار شد و مغز متفكر اين كودتا يعني جمال عبدالناصر قدرت را به دست گرفت. ناصر معتقد به اينترناسيوناليسم عربي و اتحاد ميان كشورهاي عربي بود و در اين راه تلاش مي‏كرد. وي سياست جدايي از كشورهاي غربي و نزديكي به بلوك شرق خصوصاً شوروي سابق را در پيش گرفت و اقدام به خريد اسلحه از اين كشور نمود. ناصر در سال 1956 كانال سوئز را ملي اعلام كرد اما با حمله مشترك نيروهاي فرانسه، انگليس و رژيم صهيونيستي مواجه شد تا اين‏كه اين جنگ با تهديد نظامي شوروي و فشار افكار عمومي پايان پذيرفت. در سال 1958م سه كشور مصر، سوريه و يمن تحت عنوان جمهوري متحد عربي با يك‏ديگر متحد شدند و در يك همه‏پرسي، جمال عبدالناصر به رياست جمهوري آن برگزيده شد. اين اتحاد ديري نپاييد و بر اثر بروز اختلافاتي بين اعضاي آن، در سال 1961م از هم گسيخت و سه كشور از هم جدا شدند. ناصر در جنگ سوم اعراب و اسرائيل در سال 1967م نيز از اين رژيم شكست خورد و قسمت‏هاي زيادي از سرزمين مصر توسط رژيم صهيونيستي اشغال گرديد. اين امر به حيثيت داخلي و بين‏المللي ناصر لطمه شديدي وارد ساخت و تا پايان عمر خود، وجهه از دست رفته را بازنيافت. جمال عبدالناصر يكي از پايه‏گذاران جنبش عدم تعهد بود و در بين رهبران جهان و به ويژه كشورهاي عربي اعتباري بين‏المللي داشت. جمال عبدالناصر سرانجام در 28 سپتامبر 1970م پس از 16 سال حكومت در سن 52 سالگي بر اثر سكته قلبي درگذشت. بعضي از مفسران سياسي، مرگ ناصر را ناشي از توطئه‏اي مي‏دانند كه قرار بود محمد انور سادات، معاون ناصر را كه به لزوم دوستي با غرب و صهيونيست‏ها معتقد بود، به قدرت برساند.