جمهوري فدرال آلمان، بعد از جنگ جهاني دوم به دو بخش شرقي و غربي تقسيم گشت و هر كدام به بلوك شرق و غرب ملحق شدند. آلمان شرقي حكومت كمونيستي را پذيرفت و آلمان غربي، داراي حكومت جمهوري فدرال گرديد. اما مهم‏ترين تحول اروپا در سال 1990م، كه از دگرگوني‏هاي دنياي كمونيست سرچشمه گرفت، سقوط رژيم كمونيستي آلمان شرقي و وحدت آلمان شرقي و غربي بود كه تا اواخر دهه 1980م رؤيايى تحقق‏ناپذير به نظر مي‏رسيد. مقدمات اين اتحاد با پيروزي حزب دموكرات مسيحي در نخستين انتخابات آزاد آلمان شرقي فراهم آمد و نخستين مرحله وحدت آلمان شرقي و غربي با وحدت اقتصادي و پولي دو بخش آلمان در اول ژوئيه 1990م تحقق يافت. دولت شوروي نيز در ازاء يك رشته تضمين‏هاي سياسي و امتيازات اقتصادي با وحدت آلمان شرقي و غربي موافقت كرد و حتي ادامه عضويت آلمان واحد در سازمان پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو، را هم پذيرفت. آلمان واحد سرانجام پس از 45 سال جدايى با قريب هشتاد ميليون نفر جمعيت، در روز سوم اكتبر سال 1990م پا به عرصه وجود نهاد و در نخستين انتخابات سراسري آلمان كه روز دوم دسامبر آن سال برگزار شد، هلموت كُهْل صدر اعظم آلمان غربي كه قهرمان وحدت اين كشور شناخته مي‏شد، با اكثريت عظيمي به پيروزي رسيد. از اين پس، آلمان به يكي از ناسيوناليست‏ترين دول اروپايي تبديل گرديد كه مي‏تواند در سرنوشت و آينده اروپا، ايفاگر نقش تعيين كننده باشد.