پس از شكست آلمان در جنگ جهاني دوم و استقرار نيروهاي چهار كشور متفقين در خاك آلمان، اين كشور عملاً به دو بخش با دو حكومت و نظام سياسي متفاوت و بلكه متضاد، پاي به عرصه سياست گذاشت. در اين تقسيم‏بندي، برلين، پايتخت آلمان نيز كه تماماً در بخش تحت اشغال شوروي يعني در آلمان شرقي قرار گرفته بود، با توافق متفقين به دو بخش شرقي تحت كنترل شوروي و قسمت غربي تحت نظر نيروهاي امريكا، انگلستان و فرانسه تقسيم گرديد. اما به زودي امتيازخواهي و توسعه‏طلبي شرق و غرب موجب شد كه در صفوف متفقين شكاف افتد. اولين عامل شكاف، تلاش غربي‏ها براي تغيير نظام مالي و اقتصادي برلين غربي بود كه با اعتراض شديد شوروي مواجه شد. روس‏ها به اين اعتراض بسنده نكردند، بلكه به عنوان يك واكنش عملي، در سال 1948م از يك سو از شوراي متفقين خارج شدند و از جانب ديگر، برلين غربي را در محاصره نيروي نظامي زميني خود گرفتند. بدين ترتيب تمامي راه‏هاي زميني ورود و خروج برلين غربي مسدود شد و غربي‏ها ناچار شدند براي انتقال مواد غذايى و كالا و تردد خود، از خطوط هوايى استفاده كنند. اين محاصره، بيش از ده ماه و نيم و به مدت 320 روز به طول انجاميد. در نتيجه و به دنبال اين تحولات، نيروهاي غربي در 23 ماه مه 1949م رسماً جمهوري فدرال آلمان يا همان آلمان غربي را به پايتختي شهر بُن تأسيس كردند. اين در حالي بود كه شوروي تا آن زمان بنا نداشت به تجزيه خاك آلمان رسميت بخشد؛ اما بعد از اين اقدام غربي‏ها، آنان نيز در هفتم اكتبر 1949م به عنوان پاسخي به اقدام مشترك نيروهاي غربي، رسماً جمهوري دموكراتيك آلمان يا همان آلمان شرقي را به وجود آوردند. در نتيجه، آلمانِ شكست خورده و تجزيه شده، رسماً به دو جمهوري مجزا و مستقل از يك‏ديگر تقسيم شد. يك جمهوري با ماهيت غربي و يك جمهوري با ماهيت كمونيستي كه هم‏پيمان و كارگزار سياست‏هاي كرملين بود. اين دو قسمت آلمان تا چهل سال تحت تاثير هم پيمانان خود، جنگ تبليغاتي شديدي عليه هم به راه انداختند و سرانجام با وقوع تحولات در بلوك شرق و آشكار شدن نشانه‏هاي فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، آلمان متحد در سوم اكتبر 1990م به وجود آمد.