محمد حسني مبارك سياست‏مدار مصري در 4 مه 1928م به دنيا آمد و در 20 سالگي از آكادمي نظامي مصر فارغ‏التحصيل شد. او سپس وارد نيروي هوايى گرديد و در سال 1950م با انورسادات آشنا شد. مبارك در سال 1969م به فرماندهي ستاد نيروي هوايى مصر رسيد و پس از چندي فرمانده نيروي هوايى اين كشور شد. سادات در سال 1975 مبارك را به علت اين كه بالقوه يك تهديد سياسي به شمار نمي‏رفت، به عنوان معاون خود برگزيد و در سال‏هاي بعد نيز مسئوليت‏ها و اختيارات بيشتري به او محول نمود. سادات كه در آن زمان، خود بيشتر روي مسائل مهم سياست خارجي مصر از جمله صلح با رژيم صهيونيستي كار مي‏كرد، مسائل داخلي را به مبارك واگذار كرده بود. محمد حسني مبارك سرانجام در پي ترور سادات در ششم اكتبر 1981م به رياست جمهوري رسيد. و در اولين اقدام، عاملان ترور سادات را به شهادت رساند. مبارك با سياست خاص خود، موفق شد بدون آن كه در نزديكي هر چه بيشتر به رژيم صهيونيستي كمترين ترديدي به خود راه دهد، كليه دولت‏هاي عرب را كه به سبب پيمان كمپ ديويد، با رژيم سادات قطع رابطه كرده بودند، ترغيب به برقراري مجدد رابطه نمايد. وي مقر اتحاديه عرب را كه در پي انعقاد اين پيمان از قاهره به تونس انتقال يافته بود مجدداً در سال 1990م به قاهره بازگردانيد. مبارك كه با فشار فزاينده و خرد كننده سياسي نيروهاي اسلامي در داخل كشور خود روبروست، تلاش مي‏كند تا به عنوان ژاندارم غرب در منطقه شاخ افريقا، خاورميانه عربي و حتي خليج فارس، حمايت هرچه بيشتري براي حفظ رژيم خود كسب نمايد. او هم‏چون امريكا و وابستگانش در غرب و منطقه، در ارتباط با جمهوري اسلامي ايران، معتقد به نرمش و ضربه متناوب است و لذا ضمن كوشش براي برقراري روابط سياسي با ايران، آن را خطري بزرگ مي‏داند كه بايد در سايه همكاري‏هاي نظامي اعراب مهار شود. حسني‏مبارك در طول ساليان زمام‏داري خود، به عنوان نزديك‏ترين يار امريكا و غرب در خاورميانه، كمك‏هاي اقتصادي و نظامي و مالي فراواني را از آن‏ها دريافت كرده است.