نفوذ اروپائيان به سرزمين ويتنام از اوايل قرن هفدهم ميلادي آغاز شد و به تدريج گسترش يافت. از اوايل قرن نوزدهم، فرانسوي‏ها بر رقباي اروپايى خود در هند و چين پيشي گرفتند تا اينكه در سال 1860م، ويتنام مورد هجوم فرانسوي‏ها قرار گرفت و به تصرف آن‏ها درآمد. سرسختي و مقاومت ويتنامي‏ها، فرانسوي‏ها را در حدود 30 سال به خود مشغول داشت، با اين حال استعمار رسمي فرانسه بر ويتنام از نهم اكتبر 1885م آغاز شد. در سال 1900 فرانسوي‏ها تسلط خود را بر ويتنام تكميل كردند و سرزمين مزبور را كه امروزه، سه كشور ويتنام، لائوس و كامبوج را تشكيل مي‏دهند "هندوچين فرانسه" ناميدند. در اين ميان، شورش‏هاي پراكنده عليه سلطه فرانسويان كه منابع طبيعي اين كشور را به غارت مي‏بردند در فاصله بين جنگ اول و دوم جهاني آغاز شد، تا اين‏كه پس از درگيري‏هاي بسيار، در سال 1945م، فرانسه، استقلال ويتنام را به رسميت شناخت. (ر.ك: 2 سپتامبر)