سانتي رافائل، نقاش شهير ايتاليايى در 6 اوریل 1483م، در نزديكي شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد. وي در ابتدا نقاشي را نزد پدرش آموخت و سپس از استادان زمان خود بهره گرفت. وي در جواني راهي رم شد و پس از چندي در واتيكان، بزرگ‏ترين وبهترين نقاشي‏هاي خود را به وجود آورد. رافائل در واتيكان به رياست معماران و سرپرستي ساختمان‏ها و بناهاي مذهبي دست يافت و در تزيين واتيكان تلاش زيادي از خود نشان داد. هنر او از تعادل و هماهنگي كليه كيفيت‏هاي هنري تشكيل شده بود. نقاشي كامل، حالت جاندار و دلپذير رنگ‏ها، صحت و درستي حركات، هماهنگي با شكوه خطوط و ظرافت و دل‏پذيري رنگ‏ها، همه حكايت از نبوغ بزرگ هنري رافائل به شمار مي‏روند. رافائل در نقاشي صورت، به ويژه صورت حضرت مريم(س) نظير و رقيب نداشت و در اين گونه آثار او، درخشندگي و جواني و عفت مادري مشاهده مي‏شود. بيشتر آثار رافائل از مسيحيت الهام گرفته و او به عنوان يكي از پيش‏گامان رنسانس، تاثير فراواني بر نقاشي‏هاي هم‏وطنان خود در دوره رنسانس گذاشت. سانتي رافائل سرانجام در دهم اكتبر 1520م در 37 سالگي درگذشت. اگر چه مرگْ، گريبان رافائل را در جواني گرفت اما شاه‏كارهاي بزرگ و بي‏نظيري از وي به جاي گذاشت و نام سانتي رافائل را در زمره بزرگان هنر قرار داد. خانواده مقدس، آتش‏سوزي شهر و مدرسه آتن از ديگر آثار مشهور رافائل مي‏باشند كه در موزه‏هاي معروفِ جهان نگهداري مي‏شوند.