پس از كشف معادن غني طلا و الماس در افريقاي جنوبي، مهاجران اروپايى به ويژه استعمارگران انگليسي به طور گسترده به اين كشور زرخيز وارد شدند. اما هلندي‏هاي مقيم اين كشور كه بوئر ناميده مي‏شدند و از قرن هفدهم ميلادي در اين سرزمين حضور داشتند، با ورود مهاجران تازه اروپايى به اين سرزمين مخالفت كردند. گرچه انگليسي‏ها در جريان جنگ‏ها و برخوردهاي سياسي خود، از اواسط قرن نوزدهم موفق به كسب امتيازات ارضي شده بودند اما همچنان برپايه خوي استعماري خود چشم طمع به سراسر منطقه افريقاي جنوبي داشتند. بدين ترتيب در 11 اكتبر 1899م اين مخالفت به جنگي شديد و خونين بين هلندي‏ها و مهاجران تازه، تبديل شد. در ابتداي امر، بوئرها موفق شدند پادگان‏هاي انگليسي را محاصره نمايند. اما سرانجام، مهاجران با پشتيباني دولت انگلستان توانستند، بوئرها را در اين نبرد شكست دهند. اگرچه در اين جنگ، رهبر بوئرها فرار كرد اما جنگجويان بوئر به نبردهاي چريكي روي آوردند و انگلستان مجبور شد طي قراردادي در سال 1909م كشوري به نام اتحاديه افريقاي جنوبي تشكيل دهد و بدين گونه، استعمارگران انگليس، ده‏ها سال بر افريقاي جنوبي مسلط شدند و سياه‏پوستان را به بردگي كشاندند. (ر.ك: 31 مه)