ژان كوكتو، شاعر و نويسنده معروف فرانسوي، در سوم ژوئيه 1889م در اين كشور به دنيا آمد. وي از ابتدا از استعداد و هوش‏مندي فراوان برخوردار بود و به ويژه در تجددخواهي ادبي و هنري، ذوق بسيار داشت. همين استعداد و قريحه، در نهضت‏هاي نوين ادبي و هنري دوران جنگ اول و دوم جهاني از او شخصيتي پيشرو ساخته بود. كوكتو از اين كه ثمره‏هاي عميق ذهن خود را در لباس‏هاي عجيب و غريب آوَرَد، لذت مي‏برد و هرگز از اشاعه زيبايى‏هاي هنري باب روز احساس خستگي نمي‏كرد، چه، اين زيبايى‏ها به هنر موسيقي‏دانان و نقاشان و نويسندگان ديگر ارتباط مي‏يافت، چه تفسير و بياني بود، از انديشه و ادراك زيبايى شخص او بود. كوكتو در جستجوي بشر جاوداني بود با همه خصوصيات‏هاي روحي مانند عشق، گريز، راز، جادوگري و مرگ. وي در مسير زندگي، شلاق‏زنان اسب خود را از راهي به راه ديگر مي‏راند و در خلق همه انواع هنري، از شعر و داستان و نمايش‏نامه و مقاله‏هاي تحليلي و انتقادي تا نقاشي و آرايش صحنه يا ديوار به نوعي استعداد خود را مي‏آزمود. كوكتو با هنرمندان مختلف مصاحبت داشت و در آثار گوناگون خود، همه اين هنرها را منعكس مي‏كرد. از جمله آثار اين اديب فرانسوي مي‏توان به كودكان عجيب، ديوان دماغه اميدنيك، توماي حيله گر و نمايش‏نامه اورفه اشاره كرد. كوكتو به موازات تئاتر، در قلمرو سينما نيز طراح و استادي زبردست بود و داستان‏هاي خصوصي و تخيلات شخصي را در يك سلسله فيلم بسيار مهيج بيان نمود و بسياري از آنها را خود كارگرداني كرد. ژان كوكتو در برخي اشعارش، خود را شاعري عجيب و غريب معرفي مي‏كرد و اصلا به محبوبيت خود يا قابل فهم بودن اشعارش نزد مردم اعتنايي نداشت. ژان كوكتو سرانجام در يازدهم اكتبر 1963م در 74 سالگي درگذشت.