پس از جنگ جهاني دوم سازمان ملل متحد به عنوان بزرگ‏ترين سازمان بين‏المللي دنيا، جانشين جامعه ملل شد كه در فاصله بين دو جنگ جهاني، فعاليت مي‏كرد. نمايندگان دولت‏هاي متفقين در جنگ جهاني دوم شامل امريكا، شوروي، انگلستان و فرانسه، در مذاكراتي كه در زمان جنگ انجام داده بودند، مقدمات تشكيل سازمان ملل متحد را فراهم آوردند. بعدها در جلساتي كه در واشينگتن، يالتا و مسكو تشكيل شد، زمينه تشكيل اين سازمان فراهم گرديد. سرانجام در كنفرانس سانفرانسيسكو در امريكا، نمايندگان پنجاه كشور جهان، تأسيس سازمان ملل متحد و اساسنامه آن را تصويب كردند. منشور سازمان ملل كه در 26 ژوئن 1945م تنظيم شد اعلام داشت كه سازمان مزبورْ كانوني از كشورهايى خواهد بود كه هدفشان حفظ صلح و ثبات و همكاري بين‏المللي است. و سرانجام در 24 اكتبر 1945 با تأييد منشور آن، توسط 29 كشور جهان، تحقق پيدا نمود. مقرّ سازمان ملل متحد در نيويورك و داراي شش ركن اصلي است كه عبارتند از: مجمع عمومي، شوراي امنيت، شوراي اقتصادي و اجتماعي، شوراي قيموميت، ديوان بين‏المللي دادگستري و دبيرخانه. در حالي كه مجمع عمومي اين سازمان در برگيرنده تمام كشورهاي عضو است اختيارات چنداني ندارد، در همان حالْ شوراي امنيت با پنج عضو ثابت و ده عضو موقت، قدرت فراواني دارد و وجود حق وتو آن را ابزاري جهت اعمال زور و فشار اعضاي آن قرار داده است. 24 اكتبر برابر با دوم آبان هر سال، سال‏روز تأسيس سازمان ملل‏متحد، در سراسر جهان با نام روز ملل متحد ناميده شده است.