پابْلو روئيز پيكاسو، نقاش، مجسمه ساز، كنده‏كار و سراميست اسپانيايى در 25 اكتبر سال 1881م در مالاگا در اسپانيا به دنيا آمد و از كودكي به نقاشي روي آورد. وي در سال 1901م، در 20 سالگي اولين نمايشگاه آثار خود را به راه انداخت و قدم در راه موفقيت و شهرت نهاد، با اين حال زندگي را در نهايت فقر سپري مي‏نمود. تشريح و تجزيه اشكال به دست پيكاسو، در سال 1909م منجر به پيدايش سبكي در نقاشي گرديد كه به كوبيسم شهرت يافت. اساس كوبيسم اين بود كه يك تابلو يا مجسمه كوبيستي، يك رويداد يا اثر تجسمي است كه در نفس خود، مجرد از طبيعت و مستقل از محدوديت‏هاي اشكال طبيعي باشد. در كوبيسم، خطوط و شكل‏هاي طبيعي معمول، در هم ريخته شده، يا از هم گسيخته‏اند و شكل‏هاي غالباً هندسي تازه‏اي به وجود مي‏آيد كه بيشتر نمودار ذهنيات نقاش است، هرچند كه هدف از آن، رسيدن به نوعي عينيت در هنرهاي تجسمي بود. كوبيسم به سرعت در ميان گروهي از نقاشان فرانسوي نفوذ كرد و نخستين تابلوي كوبيسم، توفاني در محافل هنري برانگيخت. تلاش و جستجوي پرشور پيكاسو در زمينه‏هاي گوناگون همچنان ادامه يافت و بدون پاي‏بندي به يك شيوه خاص، از شكل‏ها و روش‏هاي مختلف الهام مي‏گرفت. پيكاسو داراي هزاران تابلوي نقاشيِ رنگ و روغن، سياه قلم، مجسمه، كنده‏كاري و... بود و آثار هنري فراواني از ديگر هنرمندان نيز جمع‏آوري كرد. پيكاسو به مدت بيش از هفتاد سال به خلق آثار هنري گوناگون پرداخت و تا نود سالگي همچنان پركار و پرنشاط بود. پابلو روئيز پيكاسو سرانجام در سال 1973م در 92 سالگي درگذشت.