بنيتو موسوليني پس از آن كه حزب فاشيست ايتاليا را در سال 1919م تأسيس كرد و توانست در انتخابات پارلمانيِ سال 1921م پيروز شود، درصدد به‏دست‏گيري هرچه بيشتر قدرت برآمد. اين تصميم در زماني كه ايتاليا درهرج و مرج ناشي از اخلالگري‏هاي حزب فاشيست قرار داشت عملي شد و موسوليني در 24 اكتبر 1922م، به كليه اعضاي اين حزب در سراسر ايتاليا فرمان آماده باش داد. از فرداي آن روز در 25 اكتبر، به دنبال فرمان موسوليني تظاهراتي در سراسر ايتاليا برپا شد و به دنبال آن فرمان حركت به سوي رم پايتخت اين كشور صادر گرديد. ده‏ها هزار نفر از نقاط مختلف ايتاليا راهپيمايى خود را به سمت رم آغاز كردند و موسوليني كه در ميلان، رهبري عمليات را برعهده داشت شرايط خود را براي به دست گرفتن قدرت، ابلاغ كرد. او با توافق قبلي با فرماندهان نظامي، شرط آن‏ها را براي بقاي رژيم سلطنتي پذيرفته و خواهان يك دگرگوني اساسي، بدون تغيير رژيم سلطنتي بود. وي هم‏چنين به فرماندهان نظامي ايتاليا وعده داد كه در صورت به دست گرفتن قدرت، مقامات مهمي به آنان واگذار خواهد كرد. پس از ورود فاشيست‏ها به رم در 28 اكتبر 1922م، پادشاه ايتاليا شخصاً با موسوليني تماس گرفت و وي را براي احراز مقام نخست وزيري دعوت كرد. در دوران 21 ساله زمام‏داري موسوليني، تمامي مخالفان وي سركوب شدند و با ورود ايتاليا به جنگ جهاني دوم، خسارات بي‏شماري بر اين كشور وارد آمد تا اين‏كه وي در سال 1943م از نخست وزيري عزل شد. (ر.ك: 29 اكتبر)