با پيروزي انقلاب كبير فرانسه و اعلام جمهوري اول در آن، مجلس جديد اين كشور معروف به كنوانسيون، قدرت را در دست گرفت و پس از چندي، دوره ترور يا وحشت با اعدام بسياري از افراد به اتهام مخالفت با انقلاب، آغاز شد. دوره حكومت مجلس كنوانسيون بيش از سه سال به طول انجاميد تا اينكه در آوريل 1795م، قانون اساسي جديدي به تصويب رسيد كه براساس آن، قوه مجريه به هيأتي متشكل از پنج نفر موسوم به هيأت مديره، و قوه مقننه به مجلسي با يك‏صد و پنجاه نماينده واگذار شد. با روي كار آمدن هيأت مديره در 27 اكتبر 1795م، فصل جديدي در انقلاب فرانسه آغاز شد. در اين دوره كه به دوره حكومت هيأت مديره شهرت يافت، پُل باراس، رئيس كنوانسيون به رياست هيأت مديره انتخاب شد و با اختيارات وسيعي كه در مدت حكومت بر فرانسه داشت به پادشاه جمهوري معروف گرديد. در اين زمان، اجتماع و حكومت سابق به كلي در هم كوبيده شد و حكومت و نظام جديدي روي كار آمد. مردم كه از مبارزه و مجادله و كشتار به تنگ آمده بودند خواستار بازگشت نظم و ترتيب بودند. هرچند كه هيأت مديره با تصويب قانون اساسي جديد درصدد نظم بخشي به امور بود، با اين حال رواج فساد در اواخر حكومت هيأت مديره و بحران هايى كه بر اثر هرج و مرج داخلي و جنگ‏هاي خارجي بروز كرده بود، زمينه را براي انقلاب تازه‏اي فراهم مي‏ساخت. اين مسائل به همراه اختلافات عميق بين سلطنت‏طلبان و جمهوري خواهان همچنان ادامه يافت تا اينكه ناپلئون بُناپارت به عنوان يكي از فرماندهان ارشد ارتش در نهم نوامبر 1799م، طي كودتايي زمام امور را به دست گرفت و حكومت هيأت مديره را پس از چهار سال زمام‏داري، سرنگون ساخت.