پس از آنكه جمال عبدالناصر رئيس جمهور پيشين مصر در 26 ژوئيه 1956م كانال سوئز را ملي اعلام كرد، نيروهاي مصري تاسيسات كانال را كه در مالكيت يك شركت مشترك انگليسي و فرانسوي بود اشغال كردند و خود اداره امور كانال و هدايت كشتي‏ها را از اين راه آبي مهم برعهده گرفتند. عبدالناصر اعلام كرد كه هدف او از ملي كردن كانال سوئز، اختصاص عوايد حاصله از آن براي كارهاي عمراني مصر مي‏باشد. انگليسي‏ها همانطور كه در مورد ملي شدن نفت ايران عمل كرده بودند، تصميم دولت مصر در ملي ساختن كانال سوئز را غيرقانوني اعلام نمودند، ولي اين بارشدت عمل بيشتري به خرج دادند. درنهايت، پس از آن‏كه شكايت انگليس و فرانسه از مصر به شوراي امنيت، نتيجه‏اي به بار نياورد، نيروهاي دو كشور، سحرگاه روز 31 اكتبر 1956م بندر پرت سعيد در مدخل كانال را مورد حمله قرار دادند. هم‏زمان با اين عمليات، نيروهاي رژيم صهيونيستي هم وارد مصر شدند و مواضع قواي مصري در ساحل شرق كانال سوئز را به تصرف خود درآوردند. هم‏چنين نيروهاي رژيم صهيونيستي همراه با قواي انگليس و فرانسه تلاش كردند تا خليج عقبه را بر روي كشتي‏هاي اسرائيلي باز كنند. با پياده شدن چتربازان انگليسي و فرانسوي و به دنبال يك سري جنگ‏هاي شديد و مقاومت‏هاي مردمي، سراسر شبه جزيره سينا به تصرف متجاوزان درآمد. تجاوز نيروهاي انگليس و فرانسه و اسرائيل به خاك مصر، در سراسر جهان با نفرت و انزجار روبرو شد و حتي در خود فرانسه و انگليس نيز مخالفت‏هاي شديدي را برانگيخت. هم‏چنين به دنبال تهديد شوروي به مداخله نظامي و فشار امريكا، دولت‏هاي متجاوز به آتش‏بس گردن نهادند و نيروهاي حافظ صلح سازمان ملل در طول كانال سوئز مستقر شدند. جنگ سوئز به تقويت موقعيت داخلي و بين‏المللي جمال عبدالناصر و تبديل او به عنوان يك قهرمان ملي و قومي عرب كمك فراواني كرد و زمينه را براي حركت‏هاي ملي و ضد استكباري در كشورهاي عربي ديگر فراهم ساخت.