ماهاتيرمحمد، نخست‏وزير پيشين مالزي، در بيستم دسامبر 1926م، به دنيا آمد. وي هم‏زمان با تحصيل در رشته پزشكي وارد فعاليت‏هاي سياسي شد و پس از پيوستن به انجمن ملي مالايى‏هاي متحد، توانست با به دست آوردن بالاترين راي، به عنوان اولين نماينده مجلس مالزي انتخاب گردد. ماهاتير محمد در حدود 48 سالگي، علاوه بر كسب مقام سناتوري، به معاونت نخست وزيري مالزي برگزيده شد و در عين حال، به مراتب بالاي حزبي دست يافت. وي در 16 ژوئيه 1981م، در 55 سالگي به عنوان چهارمين نخست وزير مالزي پس از استقلال، زمام امور اين كشور را به دست گرفت. وي توانست به عنوان پدر مالزي مدرن، طي دو دهه، اين كشور را به عنوان الگويى از يك كشور موفق، همراه با توسعه سريع اقتصادي درمنطقه جنوب شرقي آسيا مطرح نمايد. و به عنوان يك شخصيت ملي، منطقه‏اي و بين‏المللي، با شناخت عميق نسبت به تحولات جهاني، مالزي سنتي را به يك واحد صنعتي در سطح بين‏المللي تبديل سازد. او اقتصاد وابسته مالزي رابه يك اقتصاد در حال رشد تبديل كرد و درآمد سرانه اين كشور را از 300 دلار به چهار هزار دلار افزايش داد كه اين امر باعث شد وي به عنوان الگوي نمونه يك مدير موفق، مورد توجه بسياري از رهبران قرار گيرد. تاكيد بر حفظ استقلال كشور و اتخاذ مواضع مستقل در مواجهه با تحولات بيروني و نيز پاي‏بندي به فرهنگ و سنن مالزيايى و عدم اعتقاد به تقليد از فرهنگ غربي، از عمده اعتقادات ماهاتيرمحمد به شمار مي‏آيد. ماهاتير محمد به پديده جهاني شدن با ديده ترديد مي‏نگريست و بر آن بود كه بايد ضمن استفاده از نكات مثبت جهاني شدن، تبعات منفي آن را شناخت و از آن احتراز نمود. وي اسلام و اصول اساسي آن را از موجبات توسعه سريع مالزي در مدت دو دهه حكومت خويش مي‏دانست و بر اين اعتقاد بود كه اگر مسلمانان به اصول اسلام پاي‏بند باشند مي‏توانند به پيشرفت و توسعه برسند. ماهاتيرمحمد سرانجام پس از 22 سال زمام‏داري، در 31 اكتبر 2003م به صورت داوطلب از قدرت كناره‏گيري نمود و جاي خود را به معاونش، "عبداللَّه احمد بداوي" سپرد.