.بین سالهای 1957 تا1966 سیزده سگ توسط دانشمندان شوروی سابق برای این منظور به فضا فرستاده شدند که نام حداقل سه تای این سگ ها که مجبور شدند در این سفرها شرکت کنند و در نهایت هم قهرمان راه علم فضانوردی شدند، لایکا،لیسیچکا و بارس بود. لایکا یک سگ ماده دورگه حدودا سه ساله و ولگرد بود که در یکی از خیابانهی مسکو پیدا شد و در کنار دو سگ دیگر تحت آموزشهای لازم برای سفر به مدار زمین قرار گرفت.اما بین این سه سگ سرنوشت برای لایکا اینگونه رقم خورد که برای این سفر انتخاب شود .در نتیجه در تاریخ سوم نوامبر 1357سه روز پس از قرار گرفتن در سفینه اسپوتنیک2، به فضا پرتاب شد.لایکا درون محفظه ای مخصوصی درون اسپوتنیک توسط نوارهایی که تنها اجازه حرکت وی برای دسترسی به غذا را می داد، مهار شده بود و الکترودهایی که لحظه به لحظه علايم حیاتی او را به زمین مخابره می کرد ،به بدنش متصل بود. با توجه به اینکه اسپوتنیک دو، سفینه ای پانصد کیلویی بدون امکان بازگشت به زمین بود به طبع این سفر برای لایکا نیز سفری بدون بازگشت به خانه بود. دانشمندان روسی حدس می زدند که لایکا حداقل برای چهار روز در آن شرایط خاص زنده بماند!ولی بار دیگر سرنوشت برای لایکا طوری دیگر رقم خورد! حدود پنج تا هفت ساعت پس از از پرتاب از مرکز بایکونور قزاقستان و قرار گرفتن در مدار زمین به علت نقص فنی ،حرارت در محلی که لایکا در آن قرار داشت به شدت بالا رفت و ناگهان علایم حیاتی مخابره شده به زمین قطع گردید و این دلیلی بر پایان دردناک زندگی اولین سگ فضا نورد تاریخ بود.(البته تا چند سال قبل دانشمندان روسی علت مرگ لایکا را که ناشی از حرارت زیاد و استرس شدید وارد شده به اون بود را به طور عمومی اعلام نکردند!وتا آن زمان گمان می رفت مرگ لایکا به علت پایان یافتن اکسیژن و یا ناشی از امکانات خاصی بود که برای ایجاد مرگ بی درد برای سگ بیچاره در نظر گرفته شده بوده!) سفینه اسپوتنیک دو،نیز پس از 2570 بار چرخیدن به دورزمین در تاریخ چهاردهم آوریل 1357 همراه با جسد لایکای کوچک پس از ورود به جو آتش گرفت و سوخت.