مسئله فلسطين گرچه بعد از جنگ جهاني دوم به عنوان يك مسئله بين‏المللي مطرح شد و مراحل گوناگوني را پشت سر گذاشت اما آغاز انتفاضه 1987م كه به "انقلاب سنگ" نيز معروف شد، بار ديگر، توجه جهانيان را به اين مسئله معطوف نمود. در اولين ماه‏ هاي سال 1988م بسياري از فلسطينيانِ مناطق اشغاليِ قبل از سال 1967م، در اعتصابات و تظاهرات شركت مي‏كردند. رهبري متحد قيام مردمي در سرزمين‏هاي اشغالي، برنامه‏ريزي جهت تداوم اين قيام را برعهده داشت. در ژوئيه همان سال، اردن كه زماني كرانه باختري را در تصرف خود داشت و پس از آن در دهه بعد روابط اقتصادي سياسي گسترده‏اي با اين منطقه برقرار كرده بود به اين روابط خاتمه داد و عملاً سازمان آزادي‏بخش فلسطين به عنوان تنها نماينده مردم اين منطقه معرفي شد. در نيمه نوامبر 1988 شوراي ملي فلسطين كه سال قبل از آن تأسيس شده بود در الجزاير تشكيل جلسه داد و در 15 نوامبر 1988م موجوديت "دولت مستقل فلسطين" را اعلام نمود هم‏چنين بيت المقدس به عنوان پايتخت اين كشور تعيين گرديد. در عين حالْ حاضرين در اين اجلاسيه بدون توجه به خواست اكثريت مردم فلسطين و نيز تمام جهان اسلام، قطعنامه‏هاي 181 و 242 سازمان ملل كه موجوديت اسرائيل را به رسميت مي‏شناخت، پذيرفتند. در طي 10 روز پس از اين جلسه، 54 كشور موجوديت كشور مستقل فلسطين را به رسميت شناختند و ياسر عرفات به عنوان رئيس جمهور اين كشور در اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل متحد در ژنو به توضيح برنامه‏هاي خود پرداخت. با اين همه تا استقرار دولت فلسطين در سرزمين اصلي موانع زيادي در پيش قرار گرفت كه بزرگ‏ترين آنها رژيم غاصب صهيونيستي است. (ر.ك: 1 ژانويه)