روزنامه فيگارو كه به زبان فرانسه و در پاريس منتشر مى شود، در سال ۱۸۲۶م به عنوان يك هفته نامه طنز و انتقادى تاسيس شد و به همين دليل از ابتداى تاسيس مخاطبين بسيارى پيدا كرد. اين روزنامه نام خود را از شخصیت «فیگارو»در نمايشنامه های ازدواج فيگارو، آرايشگر شهر سويل و مادر گناهکار نوشته «پير بو مارشه» اقتباس كرد. شعار اين نمايشنامه ها نیز اين بود: « Sans la liberté de blâmer, il n'est point d'éloge flatteur ». یعنی مدح چاپلوس بدون آزادى انتقاد، معنايى ندارد. فيگارو تا سال ۱۸۵۴م به طور نامنظم و نامرتب به چاپ مى رسيد اما در سال ۱۸۶۶م انتشار آن منظم شد و توانست بالاترين تيراژ را نسبت به ساير روزنامه هاى فرانسه به دست آورد. اولين شماره فيگارو به صورت روزنامه در ۱۶نوامبر ۱۸۶۶م به چاپ رسيد كه ۵۶ هزار نسخه بود. فيگارو ازسال ۱۸۸۶م از حالت طنز خارج شد و به مسائل جدى تر پرداخت. در سال ۱۹۷۵م فيگارو به وسيله «روبر هرسان» خريدارى شد و در سال ۱۹۹۹ م گروه كارلايل ۴۰ درصد از سهام اين روزنامه را به دست آورد كه بعداً آن را در سال ۲۰۰۲م فروخت. از سال ۲۰۰۴م تاكنون فيگارو تحت مالكيت «سرژ داسول» Serge Dassault است. سرژ داسول يك بازرگان و سياستمدار محافظه كار است و اداره صنايع هواپيماسازى «هوانوردى داسول» را نيز برعهده دارد. گروه داسول مالك چندين روزنامه و مجله مهم فرانسه از جمله اكسپرس و فيگارو است.از سوم اکتبر 2005م شکل ظاهری این روزنامه پس از سی سال تغییر کرد و عنوان روزنامه با رنگ آبی چاپ می شود. فيگارو در حال حاضر به موضوعات گوناگونى از جمله سياست، فرهنگ، بين الملل، ورزش، سرگرمى، سينما و تلويزيون مى پردازد و عمدتاً در ۲۸ صفحه و به صورت رنگى در صفحات اول و آخر، تك رنگ و دو رنگ در صفحات داخل و در قطع متوسط و بر روى كاغذ كاهى منتشر مى شود. تيراژ اين روزنامه طبق آخرين آمار در سال ۲۰۰7 م بالغ بر 327500 نسخه در روز است. روزنامه فيگارو داراى ضمايم زيادى با مضامين گوناگون است كه مهمترين آنها عبارتند از: فيگارو اقتصادى، فيگارو سرمايه ها، راهنماى فيگارو، فيگارو موسسات، فيگارو ادبى، فيگارو اسكاپ و مادام فيگارو.