مارْسل پروسْتْ، رمان نويس معروف فرانسوي در دهم ژوئيه 1871م در پاريس به دنيا آمد. او از كودكي به علت كسالت مزاجي و وضعيت خوب خانوادگي، درصدد برنيامد كه حرفه‏اي براي خود جستجو نمايد. پروست از همان اوايل جواني، از بيماري تنگي نفس رنج مي‏برد و همين وضع باعث گرديد كه بيشتر اوقات را در گوشه‏اي به مطالعه بپردازد و در نتيجه، علاقه فراواني به ادبيات پيدا نمايد. با اين حال، پروست وارد دانشگاه سوربن شد و از اين دانشگاه در رشته علوم سياسي فارغ التحصيل گرديد. پروست در 24 سالگي اولين اثر خود، شامل چند مقاله و داستان را با عنوان لذت‏ها وروزها منتشر كرد. مضمون اصلي اين كتاب، تاسف بر روزهاي از دست رفته، شادي‏هاي كودكانه، صفاي زندگي در كوهستان، خشك شدن سرچشمه‏هاي احساس و ناراحتي از روح پاك از دست رفته، مي‏باشد. مارسل پروست تا 35 سالگي، خود را در محيطهاي تجملي و تصنعيِ سالن‏هاي اشرافي و رستوران‏هاي پر زرق و برق و مجلل گذراند و با كنجكاوي خاصي كه نسبت به همه چيز داشت، از راه پرسيدن و آموختن، نكته‏هاي زيادي به خاطر سپرد و چون وضع مزاجيش حكم مي‏كرد كه بيشتر استراحت نمايد، به تدوين مجموعه يادداشت‏ها و خاطرات كودكي خود پرداخت. اين مجموعه يادداشت‏ها، تحت عنوان در جستجوي زمان گمشده بود كه جلد اول آن نتوانست توجه محافل ادبي را به خود جلب كند. اما جلد دوم آن مورد استقبال كانون‏هاي ادبي واقع شد و پروست موفق به اخذ جايزه كنكور گرديد كه از مهمترين جوايز ادبي فرانسه به شمار مي‏رود. پروست پس از انتشار پنج جلد ديگر از اين مجموعه به شهرت زيادي رسيد و در شمار نويسندگان معروف زمان قرار گرفت. كتاب، با وجود وسعت غيرمنتظره موضوع و اختلاطها و تركيب اجزا، از نظمي خاص برخوردار است كه به طور اعجاب‏آور تا پايان كار حفظ شده است. پروست خاطرات جواني را با سبكي هيجان‏انگيز پيش چشم خواننده تجسم مي‏دهد و اين نكته را يادآور مي‏شود كه هنرمند هيچ چيز خلق نمي‏كند، بلكه كار او تنها مكاشفه است. هنر، هر چيز را كه در زنجير لحظه‏ها محبوس است آزاد مي‏سازد و از سرنگون شدن آن در عدم، جلوگيري مي‏كند. مبارزه ضد فراموشي با كوششي مداوم و آميخته با واقع، موضوع اصلي اثر پروست را تشكيل مي‏دهد. پروست آن قدرت را داشت كه احساس‏هاي بسيار دقيق و ظريف و پيچيده را تشخيص دهد و با قلم توانا آنها را به بند كشد و تحليل رواني را در داستان‏نويسي وارد كند. پروست سراسر روز را در اتاقي تاريك مي‏خوابيد و تمام شب را بيدار مي‏ماند. وي در اواخر عمر، خود را ملامت مي‏كرد كه چرا همه زندگي را صرف به ظهور رساندن استعدادهايش نكرده است. قدرت تخيلي پروست از نظر روان‏شناسي بسيار قوي بود و از ديدگاه بسياري از نويسندگان و اديبان، وي در زمره ده نفر اول نويسندگان جهان است. مارسل پروست سرانجام در هجدم نوامبر 1922م به علت ابتلا به بيماري ذات‏الريه در 51 سالگي درگذشت.