با فروزان شدن آتش جنگ دو كره در 25 ژوئن 1950م، نيروهاي سازمان ملل متحد كه اكثر آنان را امريكاييان تشكيل مي‏دادند در كره جنوبي مستقر شدند. پس از چندي، جنگ به داخل كره شمالي نيز كشيده شد و نيروهاي ملل متحد، در مدت كمتر از يك ماه، قسمت اعظم خاك كره شمالي را به تصرف خود درآوردند. در اين مرحله از جنگ كه كره شمالي در شرف سقوط بود و امريكايى‏ها مقدمات انضمام آن را به كره جنوبي فراهم مي‏ساختند، در بيستم نوامبر 1950م، نيروهاي چين كمونيست به عنوان نيروهاي داوطلب وارد ميدان شدند. با ورود قريب به دويست هزار سرباز چيني به ميدان جنگ، نيروهاي امريكا و متحدين آن‏ها ناچار به عقب‏نشيني گرديدند. نيروهاي چيني و كره شمالي تا اواخر ماه دسامبر سال 1950م، تقريباً تمام قسمت شمالي كره را به تصرف خود درآوردند و در 28 دسامبر از مرز بين دو كره گذشتند. در ژانويه سال 1951م، سئول پايتخت كره جنوبي به تصرف نيروهاي كمونيست درآمد ولي پيشرفت نيروهاي كمونيست در يك‏صد كيلومتري مرز دو كره متوقف شد. در اين زمان، علي‏رغم تصرف مجدد سئول توسط نيروهاي ملل متحد، حضور نيروهاي چين و كره در اين منطقه و نيز تندروي فرماندهان نظامي امريكا، باعث بروز درگيري‏هايي گرديد كه در برخي مواقع از نبردهاي جنگ جهاني دوم نيز وحشتناك‏تر بودند. اين جنگ در نهايت در بيست و هفتم ژوئيه 1953م پايان يافت.