فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) در ۲۰ جولای ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد. وی تا هشت سالگی همراه خوانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به آوینون فرانسه نقل مکان کرد. پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پتراک که در بولونیا حقوق می‌خواند به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود. در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جیووانی بوکاچیو را دید. آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند. از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را، پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادوا، ونیز و آرکوا به سر برد. احتمالاً در همین سفرها بود که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد. وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای رم به او لقب ملک الشعرا را داد. وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.