انگلستان از اولين سال‏هاي قرن هفدهم حضور استعماري خود در امريكا را آغاز نمود و آن منطقه را براي فعاليت تجاري بازرگانان انگليسي آماده كرد. هم‏زمان با انگلستان و پيش از آن، ساير كشورهاي اروپايى هم‏چون اسپانيا و فرانسه نيز در امريكا حضور استعماري داشتند. سلطه‏گران اروپايى علاوه بر تاراج منابع و ذخاير ارضي، به قتل عام بوميان و سرخ‏پوستان اين منطقه مبادرت مي‏ورزيدند. با اين حال از سال‏هاي نخست قرن هجدهم، فعاليت‏هاي استقلال‏طلبانه در امريكا رشد نمود و به صدور اعلاميه استقلال امريكا در چهارم ژوئيه 1776م انجاميد. در عين حال جنگ‏هاي استقلال ادامه يافت و نيروهاي فرانسوي نيز بر اساس مصالح خود در اروپا، به كمك استقلال‏طلبان آمدند. از سوي ديگر انگلستان نيز خواهان پايان جنگ و خروج از باتلاقي بود كه پايان نداشت. از اوائل سال 1782م مذاكرات صلح به صورت محرمانه آغاز شد و با به رسميت شناختن استقلال امريكا توسط انگلستان خاتمه يافت. بر اساس توافقات به عمل آمده، كانادا در اختيار انگلستان باقي ماند و ساير مناطقْ، استقلال خود را به دست آوردند. سرانجام اين قرارداد كه مسئله مالكيت مناطق ديگري از جهان را نيز تعيين مي‏نمود، در سپتامبر 1783م به امضاء رسيد. با اين حال هنوز يك سپاه انگليسي در بندر نيويورك حضور داشت. بالاخره در 25 نوامبر 1783م آخرين كشتي انگليس اين بندر را ترك نمود. بدين ترتيب حضور مستقيم و استعماري انگلستان در امريكا پس از حدود دو قرن، خاتمه يافت. انگليسي‏ها از يك طرف معتقد بودند امريكايي‏ها بعداً از اين جدايي پشيمان شده باز هم به دامان انگلستان باز مي‏گردند و از سوي ديگر، با آزاد شدن نيروهاي انگليسي از منطقه امريكاي شمالي، انگلستان توانست در مناطق ديگر جهان به گسترش مستعمرات خود بپردازد.