جنگ‏هاي صليبي كه حدود سه قرن به طول انجاميد و خسارات فراواني به بار آورد، در پي جلسه‏اي در مجمع كِلِرْمون در جنوب فرانسه و با سخنراني پاپ اوربان دوم در تاريخ 18 نوامبر 1095م آغاز شد و تا 28 نوامبر به طول انجاميد. تاريخ‏نويسان و محققين معتقدند نخستين انگيزه موثر در به راه افتادن اين سلسله از جنگ‏ها، فعاليت شديد ارباب كليسا و سردمداران دين مسيح(ع) در جلب توجه مردم مي‏باشد. گرچه بدون ترديد و به ويژه در مراحل بعدي، نگرش‏هاي سياسي و قدرت‏طلبي سران حكومتي نيز موثر بوده است. در اواخر تابستان 1095م، پاپ اوربان دوم، ضمن ورود به فرانسه، نامه‏هايى به اُسقف‏هاي فرانسه و سرزمين‏هاي اطراف نوشت و آنها را براي جلسه‏اي كه در كلرمون تشكيل مي‏شود، دعوت نمود. جلسه شوراي كلرمون، ابتدا در 18 نوامبر آن سال با حضور سي‏صد مقام مذهبي مسيحي آغاز شد. در اين مجمع، بسياري از مسائل مربوط به احكام ديني، امور اداري كليسا و... مورد بررسي قرار گرفت، ولي پاپ در سخنراني خود كه در تاريخ 27 نوامبر ايراد نمود، ضمن بيان خصوصيات سرزمين مقدس و سختي‏هاي مسيحيان در مسير عبادت در بيت‏المقدس و تسلط مسلمانان بر مراكز ديني و منابع ثروت، از مسيحيان خواست تا به جهادي مقدس كه خواست خداست برخيزند. وي به آنان وعده داد كه اولا گناهانشان بخشيده مي‏شود؛ ثانياً اموال و دارايى‏هاي آنها حفظ مي‏گردد و ثالثاً از پرداخت جريمه خطاهاي خود معاف مي‏شوند و مهم‏تر از همه آنكه در شمار مردان خدا، درخواهند آمد. اين مسئله باعث شد تا بسياري از مسيحيان كه از وعده‏هاي مادي و معنوي پاپ به وجد آمده بودند و مال و ثروت فراواني را در اين مسير مي‏ديدند، آماده نبرد شدند. بدين ترتيب جنگ‏هاي صليبي با يورش مسيحيان صليبي به سرزمين فلسطين و مناطق اطراف آغاز شد و طي حدود دويست سال نبرد، هشت جنگ صليبي روي داد. جنگ‏هاي صليبي سرانجام در سال 1291م بدون حصول نتايج دلخواه متجاوزان پايان يافت.