اشْتِفان تسوايْگْ، رمان نويس و نويسنده برجسته اتريشي در 28 نوامبر 1881م در ويِن پايتخت اين كشور به دنيا آمد. وي در جواني به دنبال ذوق و استعداد خويش، براي تحصيلْ رشته ادبيات و فلسفه و تاريخ را برگزيد. محيط اتريش و ارتباط مداوم آن با جهان، شوق آشنايى با دنياي پهناور را در او برانگيخت. از اين رو، همه عمرْ، چون مسافري خستگي‏ناپذير به جهان‏گردي پرداخت. چندين بار سراسر اروپا را در نورديد، به امريكاي شمالي و جنوبي، هند، سيلان و افريقا سفر كر و، بر وسعت فرهنگ خود افزود. در جريان اين سفرها، وي علاوه بر آشنايى با كشورها، زبان‏هاي گوناگون را فراگرفت، چنان‏كه پيش از آنكه نويسنده شود، مترجمي معروف گشت و از آثار برجسته نويسندگانْ ترجمه‏هاي زيبايى به عمل آورد. تسوايگ كار ادبي را با سرودن قطعاتي منظوم آغاز كرد اما او كه به آثار نمايش‏نامه‏نويسان بزرگ علاقه داشت پس از چندي تصميم گرفت كه خود به نمايش‏نامه‏نويسي بپردازد. تسوايگ كه در دوره جنگ جهاني اول معتقد گشته بود كه نبايد برتري معنوي و فكري كلّي جهاني را فداي تعصب كوركورانه و افسار گسيخته ميهن‏پرستي كرد، بر ضد تجهيزات و تسليحات جنگ آثاري انتشار داد. وي هم‏چنين عقيده داشت كه نبايد فريفته اخلاق و عادات تصنُّعي و ظاهري جامعه‏اي شد كه در حال انحطاط است، بلكه بايد به تعمُّق و شناخت و تحليل رواني پرداخت. از اين جهت، بيشتر آثارش تحت تاثير عقايد روان‏كاوي قرار دارد. تسوايگ در آثار خود به وصف بحران‏هايى كه ريشه‏اش در عميق‏ترين ضمير ناخودآگاه آدمي وجود دارد، مي‏پردازد و حالت‏هاي بيمارگونه توجه او را بيشتر به خود جلب مي‏كند. تسوايگ در برخي آثار خود بناي كار را بر اساس زندگي‏نامه بزرگان و نويسندگان گذارده است تا تفسيري خاص و قطعي از آنان به دست دهد. در اين ميان، با آنكه شيوه نگارشش با لحني پر طمطراق همراه است، از نقاشي عالي و تصويرهاي ذهني بديع و موضوع غني برخوردار مي‏باشد. تسوايگ در سال 1934م اتريش را ترك كرد و پس از استقرار در لندن به تابعيت انگلستان در آمد. وي پس از آن راهي امريكا شد و در اوت 1941م تصميم گرفت در برزيل اقامت گزيند. در اين كشور بود كه از وضع مبهم و تاريك اروپا در جريان جنگ جهاني دوم سرخوردگي يافت تا اينكه در 23 فوريه 1942م در 61 سالگي به همراه همسرش خودكشي كرد.