كشور آلباني در سال‏هاي قبل از ميلاد مسيح(ع) مستقل بود اما پس از تشكيل امپراتوري روم به اشغال اين امپراتوري درآمد. در پي زوال امپراتوري روم به دست مسلمانان، آلباني در معرضِ هجوم همسايگانِ خود قرار گرفت و سرانجام سربازان امپراتوري عثماني در سال 1502م، اين كشور را تصرف كردند. از آن پس به مدت بيش از چهارصد سال، دولت عثماني بر اين سرزمين حكومت كرد و در اين زمان بيشتر مردم آلباني، به اسلام گرويدند. در اوايل قرن بيستم كه امپراتوري عثماني شبه جزيره بالكان را در جنوب شرقي اروپا از دست داد، با تلاش استقلال‏طلبان آلباني، اين كشور به خودمختاري و سپس در 28 نوامبر 1912م به استقلال رسيد. اين كشور پس از جنگ جهاني دوم زير نفوذ اتحاد جماهير شوروي به حكومت كمونيستي تحت رهبري انور خوجه تن داد و اين وضعيت تا 1992م ادامه يافت. جمهوري آلباني تنها كشور اسلامي اروپا با حدود 29 هزار كيلومتر مربع مساحت در ساحل درياي آدرياتيك و بين كشورهاي يونان، يوگسلاوي، بوسني و هرزگوين و مقدونيه قرار دارد. جمعيت اين كشور، اندكي بيش از سه ميليون نفر است و پيش‏بيني شده است تا سال 2025 به حدود 4 ميليون نفر افزايش يابد. نژاد مردم اين كشور، آلبانيايى و زبان رسمي، آلباني توسك مي‏باشد. هفتاد درصد مردم آلباني مسلمان بوده و حدود پانزده درصد مسيحي و اكثر آنها ارتدوكس هستند. پايتخت اين كشور، تيرانا و شهرهاي مهم آن عبارتند از دوراتن، الباسان و شكوداد. واحد پول اين كشور، لك ناميده مي‏شود و نظام سياسي اين كشور، جمهوريِ چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است. 28 نوامبر روز ملي و سال‏روز استقلال اين كشور از عثماني مي‏باشد.