كشور ايسلند از اواخر قرن نهم به عنوان محل سكونت برخي از مهاجران اروپايى برگزيده شد و از نيمه قرن دهم ميلادي به مدت بيش از 330 سال از دولتي مستقل برخوردار بود. اما در سال 1263م بر اساس قراردادي كه به "معاهده كهن" معروف شد به عنوان بخشي از نروژ تلقي گرديد. در سال 1381م نروژ و ايسلند به تصرف دانمارك درآمدند و اين وضعيت براي ايسلند تا نيمه قرن بيستم ادامه داشت. پس از شروع جنگ جهاني دوم و اشغال دانمارك توسط آلمان، ارتش انگلستان نيز با توجه به موقعيت استراتژيك ايسلند در جريان جنگْ به تصرف آن مبادرت ورزيد. اما در 7 دسامبر 1941 كنترل نظامي ايسلند به امريكا واگذار گرديد. در 17 ژوئن 1944، ايسلند با لغو يك جانبه قرارداد 1918م به استقلال دست يافت. بر اساس قرارداد 1918 امور دفاعي و سياست خارجي ايسلند در اختيار دانمارك قرار داشت.