پس از پايان جنگ جهاني دوم و شكست ژاپن كه بخش‏هايى گسترده از منطقه شرق آسيا را به تصرف خود درآورده بود، سران متفقين در اجلاس‏هاي يالتا و پوتسدام، به بررسي نحوه اداره جهانِ پس از جنگ پرداختند. اما از همان جلسات نخست مشخص شد كه امريكا و شوروي هر كدام به دنبال سهم بيشتر و دامنه گسترده‏تري براي نفوذ و تسلط بر منطقه مي‏باشند. يكي از مناطقي كه بنا به خواست سران كشورهاي پيروز در جنگ، به دو قسمت تقسيم شد، شبه جزيره كره بود. در ماه‏هاي پاياني جنگ جهاني دوم و پس از اعلان جنگ شوروي به ژاپن، نيروهاي روسيه، ضمن تصرف منچوري، به منطقه كره نيز حمله‏ور شدند و تا مدار 38 درجه جغرافيايى پيش رفتند. از سوي ديگر، نيروهاي امريكايى نيز در 8 سپتامبر 1945م قسمت جنوبي اين شبه جزيره را تصرف نموده و در ميانه منطقه، با نيروهاي شوروي تلاقي كردند. بدين ترتيب در دوم دسامبر همين سال مقدمات تقسيم سرزمين كره فراهم گرديد و در 27 دسامبر همان سال در كنفرانس مسكو رسميت يافت. كره شمالي و كره جنوبي علي رغم به وجود آمدن اتحاد در ميان ساير كشورهاي دو پاره (همانند ويتنام، آلمان و يمن) همچنان دو كشور مستقل از هم مي‏باشند گرچه در سال‏هاي اخير گام‏هايي براي پايان اين جدايي برداشته شده است.(ر.ك: 27 دسامبر)