فيدل كاسترو چريك كوبايى، به منظور مبارزه با ديكتاتوري وابسته باتيستا، به اتفاق عده‏اي از هم‏رزمانش، در سال 1953م قيام مسلحانه خود را براي آزادي كوبا با حمله به يك پادگان نظامي آغاز كردند. اما سربازان باتيستا اين قيام را به شدت سركوب كردند و كاسترو دستگير و زنداني گرديد. مدتي بعد كاسترو تبعيد شد ولي او، گروهي ديگر را گرد آورد و به كوبا بازگشت وي در روز دوم دسامبر 1956 به اتفاق 80 نفر از طرفداران خود، وارد يكي از سواحل كوبا شد، اما همه آن‏ها به جز 12 نفر، كشته و يا توسط رژيم باتيستا دستگير شدند. پس از آن كاسترو، فعاليت تبليغي شديدي عليه حكومت مركزي به راه انداخت و در مناطق كوهستاني كوبا به نبرد با اين رژيم امريكايى پرداخت. سرانجام در سال 1958 كاسترو دستور حمله به مواضع نظامي و حساس پايتخت و ساير شهرهاي كوبا را صادر كرد. در نتيجه اين حملات، بسياري از مناطق حساس به تصرف انقلابيون درآمد و باتيستا مجبور شد به پايگاه نظامي امريكا در كوبا پناهنده و سپس از كشور فرار كند. در نهايت، فيدل كاسترو در فوريه 1959م به نخست وزيري و در سال 1976م به رياست جمهوري كوبا برگزيده شد.(ر.ك: 17 فوريه)