در اواخر قرن شانزدهم، پرتغالي‏ها وارد جزيره تايوان شده و پس از آن‏ها، ديگر دولت‏هاي استعمارگر به اشغال اين منطقه مبادرت ورزيدند. در اواخر قرن هفدهم، امپراتوري منچو، تايوان را ضميمه چين نمود. اما در اواخر قرن نوزدهم، اين جزيره به تصرف ژاپن درآمد و اين وضعيت تا پايان جنگِ جهاني دوم ادامه يافت. پس از تسليم ژاپن، مبارزه ملي گرايان و كمونيست‏هاي چين با پيروزي كمونيست‏ها خاتمه يافت. چيان كايچك رهبر ملي‏گرايان چين پس از شكست از نيروهاي حزب كمونيست به رهبري مائوتسه تونگ، با عده‏اي از هواداران خود به جزيره تايوان گريخت و دولت چين ملي را تشكيل داد. در آن مقطع زماني، حمايت‏هاي امريكا از چيان‏چايچك باعث شد كه تايوان در هشتم دسامبر 1949م از چين جدا شود و كرسي اين كشور در شوراي امنيت سازمان ملل متحد در اختيارِ تايوان قرار گيرد. اما در سال 1971م به دنبال مذاكرات چين و امريكا، مجمع عمومي سازمان ملل، با اكثريت آراء، جمهوري خلق چين را به رسميت شناخت و اين كشور به شوراي امنيت راه يافت و بدين ترتيب، تايوان از عضويت سازمان ملل، خلع شد. و به دنبال آن، از ساير مجامع بين‏المللي اخراج گرديد. هر چند تايوان اينك با حدود 30 كشور جهان، روابط سياسي دارد و خود را كشوري مستقل معرفي مي‏كند، ولي جمهوري خلق چين، اين جزيره را همواره جزيى از خاك اصلي چين مي‏داند. تايوان جزيره‏اي است در شرق چين كه تا سال 1949م بخشي از خاك چين بوده و از 8 دسامبر اين سال، كشور مستقلي محسوب مي‏شود پايتخت آن تايپه و مساحت آن 36 هزار كيلومتر مربع است. از جمعيت بيش از 22 ميليون نفري آن 43% پيرو مذهب بودا هستند و ساير گروه‏هاي مذهبي در اقليتند و 98% مردم مليّت چيني (زردپوست) دارند. واحد پول اين كشور دلار جديد تايوان و نوع حكومتش جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت تايوان تا سال 2020م بيش از 26 ميليون نفر خواهد بود. دهم اكتبر سال‏روز انقلاب ووچان در سال 1911 روز ملّي تايوان نام گرفته است.