در جريان جنگ جهاني اول، نيروهاي انگليس، سربازان عثماني را در فلسطين شكست دادند و در 9 دسامبر 1917م، بيت‏المقدس را به تصرف خود در آوردند. اين شهر اگرچه از لحاظ استراتژيك در جريان جنگ، اهميت چنداني نداشت اما سقوط آن، ضربه‏اي سخت بر عثماني وارد ساخت. انگليسي‏ها تا اكتبر سال بعد كه پيمان متاركه جنگ و سپس قرارداد صلح ميان دو طرف امضا شد، بسياري از سرزمين‏هاي خاورميانه را نيز تصرف كردند. تصرف فلسطين، توسط نظاميان انگليس، از آن جهت مهم بود كه، گام ديگري جهت تحقق مفاد اعلاميه بالفور، وزير امور خارجه انگليس تلقي مي‏شد كه يك ماه قبل از آن صادر شده بود. بالفور در اين اعلاميه، وعده ايجاد يك دولت يهودي توسط صهيونيست‏ها در فلسطين را داده بود و تسلط انگليس بر اين سرزمين، زمينه عملي شدن اين وعده را براي صهيونيست‏ها، فراهم‏تر كرد. از آن پس، سيل يهوديان از سراسر جهان به اين منطقه سرازير شدندو طي سي سال پس از آن، اين امر تحت نظارت انگلستان كه قيموميت فلسطين را بر عهده داشت صورت گرفت. با نزديك شدن زمان اعلام موجوديت رژيم صهيونيستي، دولت انگليس تا روز سيزدهم مه 1948م نيروهاي خود را از آن سرزمين خارج كرد و فرداي آن روز، دولت غاصب اسرائيل اعلام موجوديت نمود. (ر.ك: 13 مي)