كشتار تعدادي از جوانان فلسطيني در هشتم دسامبر 1987م توسط نيروهاي ارتش رژيم صهيونيستي، موجب خشم و نفرت مردم فلسطين شد و فرداي آن روز، مراسم تشييع جنازه آنان در نوار غزّه، آغازي بر انتفاضه مردم ستم‏ديده فلسطين گرديد. گسترش اين اعتراضات به ساير اراضي اشغالي سال 1967م سبب شد تا اين قيام‏ها كه به انتفاضه موسوم گرديد، همچنان ادامه يابد و ارتش اسرائيل در سركوب آن ناتوان مانَد. در اين خيزش‏ها كه تمام اقشار فلسطيني به ويژه جوانان و نوجوانان مشاركت گسترده‏اي داشتند، براي مقابله با نيروهاي سركوب‏گر صهيونيستي، تنها از سنگ استفاده مي‏شد و به همين جهت اين انتفاضه به انقلاب سنگ، معروف گرديد. در جريان انتفاضه و در اثر رويارويى روزانه مردم و واكنش وحشيانه نيروهاي اسرائيلي، روز به روز بر حقانيت فلسطينيان در افكار عمومي جهانيان افزوده مي‏شد و بر عكس، رژيم صهيونيستي به انزواي بيشتري دچار مي‏گرديد. در خلال اولين ماه‏هاي سال 1988م، بسياري از فلسطينيان ساكن در مناطق اشغاليِ قبل از سال 1967م، در اعتصابات و تظاهراتي كه توسط رهبري متحد قيام مردمي در سرزمين‏هاي اشغالي اعلام مي‏شد شركت مي‏كردند و اين اولين نمونه از اعتراضات سياسي مشترك در دو سوي مناطق اشغالي بود. ادامه انتفاضه فلسطين دست‏آوردهايي چون محكوميت جهان رژيم صهيونيستي، شكست طرح‏هاي ذلت‏بار سازش با متجاوزان، ايجاد وحدت ميان گروه‏ها و طبقات مختلف مردم فلسطين، شكست دستگاه‏ها و سازمان‏هاي امنيتي و نظامي اسرائيل و ايجاد بحران و ركود اقتصادي در سرزمين‏هاي اشغالي را به دنبال آورد.