قبل از استقلال پاناما، دولت امريكا در سال 1903م قراردادي براي حفر كانال با كلمبيا كه پاناما نيز جز آن بود منعقد كرد و طي آن، دولت امريكا ساختن اين كانال را به داشتن حق اجاره نواري از دو طرف كانال به عرض 9/5 كيلومتر موكول نمود. قرارداد مزبور در پارلمان سناي كلمبيا مطرح شد و به اتفاق آراء ردْ گرديد. پس از استقلال پاناما، دولت امريكا طي قرارداد جديدي با پاناما، تسلط خود را بر نواري به عرض 16 كيلومتر و هم‏چنين آب‏هاي دو دهانه كانال مسجّل نمود. با افتتاح كانال، سلطه امريكا بر منطقه كانال پاناما آغاز گرديد و ثروت قابل توجهي را از محل ماليات از كشتي‏هاي عبوري براي امريكا، به ارمغان آورد. امريكا پس از آن، با تأسيس پادگان نظامي در اين منطقه، امريكاي لاتين را تحت كنترل و نظارت خود قرار داد. با گذشت بيش از پنجاه سال از تسلط امريكا به اين منطقه، گفتگوهاي جديدي براي انعقاد قرارداد جديد بين مقامات دو طرف صورت گرفت. در نتيجه، قرارداد قبل را منسوخ كردند ولي حق دفاع از كانال را براي امريكا را تا سال 2000م محفوظ داشتند. طي سال‏هاي بعد اختلاف نظرهاي تندي درباره نحوه اداره كانال درگرفت كه در نهايت در مارس 1991م براي نخستين بار مسئوليت اداره كانال به دولت پاناما واگذار شد. اما پايگاه نظامي امريكا، هنوز در منطقه وجود داشت تا اين كه در يازدهم دسامبر 1999م، اداره كانال پس از نزديك به يك قرن، در اختيار دولت پاناما قرار گرفت.