هانْري بِكْرِل، فيزيك‏دان معروف فرانسوي در 15 دسامبر 1852م در پاريس به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود، به استادي فيزيك دست يافت و به تدريس در اين رشته پرداخت. پس از كشف اشعه ايكْسْ توسط ويلْهِلمْ رونْتْگِن، فيزيك‏دان بزرگ آلماني، بِكْرِل به اين فكر افتاد كه آيا ممكن است اجسامي وجود داشته باشند كه تحت تأثير نور ساده، اشعه ايكس ساطع كنند. لذا به آزمايش پرداخت و پس از تحقيقات فراوان، دريافت كه اورانيوم اين اشعه نامرئي را از خود صادر مي‏كند. او به زودي كشف كرد كه اين تشعشعِ تقريباً فناناپذير مي‏تواند نه تنها در كاغذ سياه، بلكه به داخل فلزات نيز نفوذ نمايد. بكرل چيز كاملاً جديدي كشف كرده بود كه در آن هنگام آن را اشعه بِكْرِل ناميد اما كمي بعد در دوم مارس 1896م تحت عنوان راديواكتيويته مشهور شد. پرتوهاي شگفت‏انگيزي كه هانري بكرل براي اولين بار در اورانيوم مشاهده كرد ناشي از خرد شدن ذرات بود. وقتي كه به اندازه كافي ذراتي از اتم اورانيوم جدا گرديد، اتم جدا شده، ديگر اورانيوم نبود، بلكه پس از گذراندن چند مرحله، تبديل به اتم راديوم مي‏شد. اين جريان خرد شدن ذرات هرگز باز نمي‏ايستد و پس از آن به پلونيوم و سپس به سرب تبديل مي‏شود. بكرل در ادامه كار خود، در 30 ژوئن 1896م براي اولين بار موفق به كشف عناصر راديو اكتيويته اورانيوم شد و شهرتش فزوني گرفت. او در نهايت ثابت كرد كه اورانيوم از خود پرتوهايى مي‏پراكَنَد و اين پرتوها مانند پرتوهاي برق مي‏باشند. كشف بكرل، دانشمندان شيمي را بر آن داشت تا به ياري آزمايش‏هاي ديگر، ماهيت اين پرتوها را دريابند. تلاش‏هاي بكرل باعث شد تا در سال 1903م به همراه ماري و پيركوري، جايزه نوبل را دريافت كند. وي در اواخر عمر به رياست آكادمي علوم فرانسه انتخاب شد و سرانجام در 25 اوت 1908م در 56 سالگي درگذشت.