پس از شكست عراق در برابر حمله نظامي امريكا و متحدان غربي آن و خروج مفتضحانه ارتش عراق از كويت، در اوايل دهه 1990م، كميسيوني زير نظر شوراي امنيت تحت عنوان آنْسْكامْ، مامور شناسايى و نابود ساختن سلاح‏هاي هسته‏اي و تجهيزات كشتار جمعي عراق در زمينه‏هاي موشكي، شيميايى و ميكروبي گرديد. از سوي ديگر مناطق كردنشين شمال عراق و مناطق جنوبي اين كشور، مناطق ممنوعه پروازي اعلام شدند و قطعنامه‏هاي متعددي تحت نفوذ امريكا عليه عراق توسط شوراي امنيت صادر شد. اما در طول سال‏هاي 1993م به بعد، امريكا چندين بار بدون اخذ مجوز از سازمان ملل و شوراي امنيت، عراق را مورد تهاجمات نظامي خود قرار داد. بهانه‏هاي امريكا و متحدانش در اين حملات، عدم اجراي قطعنامه‏هاي شوراي امنيت توسط حكومت صدام حسين، ديكتاتور سفاك اين كشور بود. در همين راستا، يكي از تجاوزات مهم امريكا و انگليس به عراق، در 17 دسامبر 1998م روي داد كه طي آن هزاران تُن بمب و موشك بر شهرها و مراكز اقتصادي، اجتماعي و نظامي اين كشور فرو ريخته شد و ده‏ها هزار نفر از مردم بي‏گناه عراق نيز كشته، زخمي و بي‏خانمان شدند. اين يورش وحشيانه كه بدون مجوز سازمان ملل و شوراي امنيت صورت گرفت عكس‏العمل‏هاي متفاوتي در جهان ايجاد كرد و بار ديگر خوي سبوعانه امريكا را به جهانيان نشان داد. در اين ميان تحليل‏گران امريكايى، هزينه بمباران چهار روزه عراق توسط امريكا را پانصد ميليون دلار تخمين زدند. حملات هوايى امريكا و متحدانش عليه عراق تا چهار سال بعد به طور متفاوت و پراكنده ادامه يافت تا اين‏كه در آوريل سال 2003م در پي حملات گسترده زميني و هوايى كه به مدت 20 روز به طول انجاميد، رژيم بعثي اين كشور سرنگون شد. گرچه سقوط صدام باعث آزادي مردم عراق از خفقان ايجاد شده توسط حزب بعث گرديد اما امريكا و متحدينش كه در طول بيش از ده سال، در مورد سلاح‏هاي هسته‏اي و تجهيزات كشتار جمعي در عراق، تبليغات فراواني عليه رژيم صدام به راه انداخته بودند، نتوانستند بعد از اشغال عراق، هيچ‏گونه سلاح هسته‏اي در معرض افكار عمومي قرار دهند.