كنوانسيون رفع كليه اَشكال تبعيض عليه زنان كه در هجدهم دسامبر 1979م توسط سازمان ملل به تصويب رسيد، مجموعه منسجمي است از همه استانداردهاي حقوق زنان كه توسط سازمان ملل متحد، در طي سال‏هاي 1945 تا 1979 م به تدريج شناسايى و تعيين شده‏اند. تساوي حقوق مدني، سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي همه انسان‏ها بدون تمايز بر اساس نژاد، جنسيت، زبان و مذهب، تحت حمايت قانون قرار گرفتن همه زنان، اهميت دادن نقش زنان در سياست‏هاي جمعيتي، شناسايى اهميت كليدي نقش زنان در توليد كشاورزي و اقتصاد روستايى و مواردي از اين قبيل، جزو مصوبات تدريجي اين كنوانسيون مي‏باشد كه البته فعاليت‏هاي اين اتحاديه همچنان ادامه دارد. از آن جا كه هيچ كشوري در جهان يك جزيره تنها نيست، شايد پيوستن به نهضت دموكراسي و آزادي حقوق بشر در قالب سازمان‏دهي دموكراتيك غربي چاره‏ناپذير باشد، ولي آيا دموكراسي، حقوق بشر و توسعه به سبك غربي مطلوب است و مي‏تواند براي جهان اسلام الگو باشد؟ ضمن اين كه علي رغم اين همه مصوبات، باز هم به زنان در جهان غرب گاهي در حد ابزار و وسيله‏اي منفعت آور نگريسته مي‏شود. با اين حال، اسلام از يك طرف به مقام و شخصيت زن ارج مي‏نهد و رعايت حقوق او را لازم مي‏داند و از سوي ديگر با توجه به تفاوت ظاهري و جسمي ميان زن و مرد و اختلاف در تمايلات و توانايي‏هاي آن‏ها، براي آنان به صورت طبيعي، حقوقي مجزا قائل مي‏باشد. در حقيقت تفاوت موجود بين اين دو نيمه جامعه بشري، اختلاف در حقوق را نيز مي‏طلبد.