جيوواني بوكاس، نويسنده بزرگ ايتاليايى كه بيشتر از او به عنوان بوكاتْ‏چو و بوكاچيو ياد مي‏شود، در هشتم سپتامبر 1313م در نزديكي فلورانس ايتاليا به دنيا آمد و سپس در شهر فلورانس به تحصيل پرداخت. او در جواني به نجوم علاقه‏مند شد و مدتي به مطالعه اين علم و فراگيري زبان يوناني مشغول بود تا اين‏كه به نويسندگي روي آورد. بوكاچيو هم‏چنين مدتي به كارهاي سياسي اشتغال داشت. وي در جواني منظومه شكار دايانا در هجده بند و داستان فيلوكولو در هفت جلد را پديد آورد و به دنياي ادب راه يافت. با اين حال بوكاچيو پس از نگارش كتاب دكامرون به شهرت رسيد و اين اثر بود كه پايه‏هاي افتخار و محبوبيت را براي بوكات‏چيو استوار ساخت. دِكامرون كه يكي از كتاب‏هاي بزرگ دنيا به شمار مي‏رود، مجموعه‏اي از داستان‏هاي كوتاه است و علي رغم اين‏كه موضوعات آن‏ها ابتكاري نيست اما سبك نگارش آن پر از زندگي است. دكامرون مجموعه يك‏صد داستاني است كه طي سفري ده روزه كه گروهي جوان در دوران طاعون اروپا از فلورانس به تپه‏هاي خارج شهر داشته‏اند براي هم‏ديگر تعريف كرده‏اند. اين داستان‏ها هم هرزه و هم موثر و تكان‏دهنده است به طوري كه در ادبيات آينده اروپا اثراتي عميق بر جاي نهاده است. تنوع خارق‏العاده موضوع‏ها، قهرمانان، خصيصه‏ها، مكان‏ها و زمان‏ها از طرفي و شيوه نگارش و انديشه‏ها از طرف ديگر، دكامرون را اثري بي‏نظير ساخته و موجب شده است كه در طي قرن‏ها، ترجمه‏ها و تفسيرهاي گوناگوني درباره خصوصيت‏ها و ادراك‏هاي عميق اين شاه‏كار ادبي به عمل آيد. شخصيت بديع بوكاچيو در آن است كه واقعيت‏هاي عصر خويش را به موضوع‏هاي عهد باستان پيوند مي‏زَند، چنان كه نمي‏توان افسانه‏هاي قديم را از سرگذشت‏هاي واقعي عصر او تشخيص داد. كتاب دكامِرون او، كمدي الهي واقعي است با هزاران رنگارنگي و گوناگوني در تجسم حالت‏هاي خاص گروه‏ها و افراد بشري. بوكاچيو، به معني واقعي، متبحّر در فرهنگ باستان بود و كسي بود كه قدرت داشت فرهنگ وسيع خود را با فرهنگ يونان و روم قديم متجانس گرداند. آثار بوكاچيو بسيار گوناگون است و از چنان قدرت خلاقيت و دقت در هنر برخوردار كه مقام او را بسيار بالا برده است. تعدادي از آثار او عبارتند از: نسب نامه خدايان دوره شرك در 15 جلد، ترانه‏هاي شباني و منظومه‏هاي فيامِتا و تزئيدا. جيوواني بوكاچيو سرانجام در 21 دسامبر 1375م در 62 سالگي درگذشت.